زیکا یک عفونت ویروسی است که در وهله اول توسط گزش پشه‌های آلوده‌ی آئدس و کمتر از طریق انتقال جنسی منتشر می‌شود. آزمایش با شناسایی ماده ژنتیکی (RNA) ویروس زیکا در خون، ادرار، مایع مغزی نخاعی یا مایع آمنیوتیک یا آنتی بادی‌های تولید شده در خون در پاسخ به عفونت ویروس زیکا تشخیص داده می‌شود. 

تقریباً 80٪ از افراد آلوده به ویروس زیکا هیچ علائمی نخواهند داشت، در حالیکه دیگران فقط علایم خفیف نشان می‌دهند. برای افرادی که علائم دارند، پیش آگهی برای بهبود کامل بسیار خوب است. 

شایع‌ترین علائم اولیه بیماری زیکا شامل تب، بثورات جلدی، درد مفاصل و التهاب ملتحمه (چشم صورتی) است که از چند روز تا یک هفته طول می‌کشد. این علائم مشابه سایر بیماری‌های منتقله از پشه مانند تب دنگی و چیکونگونایاست. (یک بیماری ویروسی که توسط ویروسی به همین نام و در اثر نیش پشه‌های آلوده به انسان منتقل می‌شود و موجب تب و درد شدید مفصلی می‌گردد. از علائم دیگر این عفونت درد عضلانی، تورم مفصل، راشهای جلدی، سردرد، تهوع و ضعف می‌باشد).

شباهت بین علائم زیکا و سایر بیماری‌ها به این معنی است که تست آزمایشگاهی برای تشخیص ویروس زیکا ضروری است. عفونت ویروس زیکا به طور معمول با آزمایش خون و ادرار تشخیص داده می‌شود. تست‌های آزمایشگاهی ممکن است شامل آزمایش‌های مولکولی برای ویروس زیکا (PCR) باشد که وجود خودِ ویروس را تشخیص می‌دهد یا آزمایش سرولوژی که آنتی بادی‌های تولید شده توسط سیستم ایمنی را پس از مواجهه فرد با ویروس تشخیص می‌دهد.

از زمان اولین مورد انسانی ویروس زیکا در سال 1952، شیوع آن در آفریقا، آسیای جنوب شرقی و جزایر اقیانوس آرام گزارش شده است. زیکا در ماه مه سال 2015 در برزیل پیدا شد که اولین مورد عفونت ویروس در قاره آمریکا است. از آن زمان به سرعت در قاره آمریکا گسترش یافت.

برای به روزرسانی و اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت ویروس زیکا در ایالات متحده، به صفحه وب مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) مراجعه کنید. 

در حالی که بیشتر افراد آلوده به ویروس زیکا علائم قابل توجه یا شدیدی ندارند، اما این امر می تواند باعث ایجاد عوارض جدی برای یک زن باردار و بچه‌ی داخل رحم  از جمله سقط جنین و نقص مادرزادی شود.

از ماه مه 2015، مقامات بهداشتی برزیل از افزایش عفونت‌های زیکا همراه با افزایش در نوزادان متولد شده با میکروسفالی (کوچکی غیرطبیعی سر) خبر دادند. از زمان شیوع بیماری در برزیل، CDC تایید کرده است که عفونت ویروس زیکا در دوران بارداری می‌تواند باعث ایجاد میکروسفالی شدید و سایر نقایص مادرزادی شود.

نوزادان مبتلا به میکروسفالی سر بسیار کوچکتری نسبت به حالت طبیعی دارند و میکروسفالی شدید باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات مادام العمر از جمله ناتوانیهای رشد، تشنج، از دست دادن شنوایی و بینایی می‌شود. دانشمندان هنوز در مورد سایر تأثیرات عفونت زیکا در دوران بارداری در حال جمع‌آوری اطلاعات هستند.

 اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، در وب سایت CDC توصیه‌های جدید در مورد نحوه محافظت از خود ارائه شده است. در موارد نادر، ویروس زیکا نیز با ایجاد سندرم گیلن-باره ارتباط دارد. سندرم گیلن-باره یک اختلال خود ایمنی است که باعث می‌شود بدن به سیستم عصبی خودش حمله کرده و باعث ضعف عضلانی و فلج شود. محققان هنوز در حال تلاش برای درک علت سندرم گیلن-باره هستند، اما بیشتر افراد مبتلا به سندرم گیلن - باره پس از عفونت ویروسی یا باکتریایی به آن مبتلا می‌شوند.

 CDC در حال بررسی رابطه بین زیکا و سندرم گیلن باره است. در ژانویه 2016، CDC هشدار سفر را برای مناطقی از جهان که ویروس زیکا در آن جریان دارد صادر کرد. این هشدار توصیه می کند که زنان باردار از سفر به مناطق باشیوع زیکا دوری کنند و زنان باردار قبل از سفر به آن مناطق با پزشک خود مشورت کنند. در حال حاضر هیچ واکسن و یا درمانی برای ویروس زیکا وجود ندارد. جلوگیری از نیش پشه‌های آئدس بهترین راه برای جلوگیری ازابتلا به عفونت زیکا است.

 از آنجا که اطلاعات در مورد زیکا به سرعت در حال تغییر است، وب سایت CDC را از نظر جدیدترین اطلاعات در مورد ویروس بررسی کنید.

چگونه نمونه برای آزمایش جمع آوری می شود؟

نمونه خون از طریق ورید بازوئی جمع‌آوری می‌شود. یک نمونه ادرار در یک ظرف تمیز جمع‌آوری می‌شود. گاهی اوقات، پزشک ممکن است نمونه‌ای از مایع آمنیوتیک یا مایع مغزی نخاعی را برای آزمایش ارسال کند.

 آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه رعایت شرایط قبل از آزمایش نیاز است؟ 

هیچ گونه آمادگی نیاز نیست.