سفلیس عفونت ناشی از باکتری ترپونما پالیدوم است که غالبا در اثر تماس جنسی مانند تماس مستقیم با زخم سفلیس (زخم شانکر، که زخم سفت، برجسته و بدون دردی است) منتشر می‌شود. شایع‌ترین آزمایش‌های سفلیس آنتی بادی‌هایی را در خون تشخیص می‌‌دهند که در پاسخ به عفونت ترپونما پالیدوم تولید می‌‌شوند. برخی از روش‌هایی که معمولاً کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، خود باکتری یا ماده ژنتیکی آن (DNA) را مورد بررسی قرار می‌‌دهند.

عفونت سفلیس به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می‌شود اما در صورت عدم درمان، می‌تواند باعث مشکلات جدی در سلامتی بیمار شود. یک مادر آلوده همچنین می‌تواند بیماری را به جنین داخل رحم خود منتقل کند، که عواقب جدی و بالقوه مرگبار برای کودک به همراه دارد. (به قسمت سوالات متداول در ادامه مراجعه کنید).

سیر بیماری سفلیس دارای چند مرحله است:

• سفلیس اولیه : مرحله اولیه حدود ۲ الی ۳ هفته پس از آلوده شدن آغاز می‌شود. یک یا چند شانکر معمولا در قسمتی از بدن که در تماس مستقیم با شانکر شریک جنسی قرار داشته است مانند آلت تناسلی مرد یا زن، ظاهر می‌شود. با این حال شانکر معمولاً بدون درد است و ممکن است مورد توجه قرار نگیرد، خصوصاً اگر در رکتوم یا گردن رحم واقع شده باشد. شانکر سفلیس معمولا در طی ۴ الی ۶ هفته ناپدید می‌شود و بدون توجه به اینکه فرد آلوده درمان شده باشد یا خیر، خودبه‌خود بهبود می‌یابد.

• سفلیس ثانویه : اگر سفلیس اولیه درمان نشده رها شود، سفلیس ثانویه ممکن است از ۶ هفته تا ۶ ماه پس از ظهور اولین شانکر رخ دهد. این مرحله با بثورات پوستی مشخص می‌شود. این بثورات اغلب ناصاف، قرمز و لکه‌ای است و غالبا در کف دست و ته پا ظاهر می‌شود (مکانی غیر معمول برای ظهور بثورات به دلائل دیگر) و معمولا خارش ندارد. علائم دیگری نیز مانند تب، خستگی، تورم غدد لنفاوی، گلو درد و بدن درد ممکن است وجود داشته باشد.

• سیفلیس دیررس و مرحله سوم : در صورت عدم درمان، سفلیس ثانویه ممکن است به یک مرحله نهفته ادامه یابد؛ در طی آن فرد آلوده هیچ علامتی ندارد اما همچنان دارای عفونت است و این مرحله می‌تواند سال‌ها ادامه داشته باشد. اگر همچنان درمان نشود، حدود ۱۵٪ از افراد دچار عوارض سفلیس دیررس، یا سفلیس مرحله سوم می‌شوند. در این حالت باکتری‌ها می‌توانند به قلب، چشم‌ها، مغز، سیستم عصبی، استخوان‌ها، مفاصل یا تقریبا به هر قسمت دیگر از بدن آسیب برسانند. وقتی سیستم عصبی مرکزی تحت تأثیر قرار می‌گیرد، به آن نورو سیفلیس گفته می‌شود. سیفلیس مرحله سوم ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشد و این آلودگی در مرحله آخر می‌تواند منجر به بیماری روانی، نابینایی، سایر مشکلات عصبی، بیماری قلبی و مرگ شود.

واگیری و سرایت بیماری سفلیس بیشتر در طی مراحل اولیه و ثانویه است. در سال ۲۰۱۴، حدود یک سوم از بیش از ۶۳۰۰۰ مورد جدید سفلیس گزارش شده به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، سفلیس مرحله اولیه یا ثانویه بودند. ۸۳٪ این موارد مربوط به مردانی است که با مردان دیگر رابطه جنسی داشته‌اند.

بیماری سفلیس با آنتی بیوتیک، ترجیحا پنی سیلین قابل درمان است. عفونت‌های تازه اکتساب شده به راحتی قابل درمان هستند. با این حال ممکن است برای کسی که بیش از یک سال آلوده شده است، درمان طولانی‌تری لازم باشد.

چگونه نمونه برای انجام این آزمایش، جمع آوری می‌شود؟

بسته به مرحله بیماری و روش آزمایش مورد استفاده، نمونه‌های مختلفی مورد نیاز است:

• اغلب اوقات خون از ورید بازو برای آزمایش آنتی بادی گرفته می‌شود.
• اگر زخم سیفلیس وجود داشته باشد، ممکن است از شانکر در قسمت آسیب دیده مانند دهانه رحم، آلت تناسلی مرد، مقعد یا گلو، به روش تراشیدن زخم نمونه برداری انجام گیرد.
• اگر کسی مراحل دیررس یا نهفته بیماری را داشته باشد و مشکوک به درگیری مغز (نورو سیفیلیس) باشد، پزشک برای تهیه نمونه‌ی مایع مغزی نخاعی (CSF) از نظر عفونت اقدام می‌کند.