آنتی بادی‌های گلبول قرمز، پروتئین‌های تولید شده توسط سیستم ایمنی در برابر گلبول‌های قرمز  "بیگانه" هستند.

این آزمایش، آنتی بادی‌های اختصاصی بر علیه گلبول قرمز موجود در خونِ فردی را که آزمایش غربالگری مثبت برای آنتی بادی های RBC (یک غربالگری آنتی بادی RBC یا آزمایش آنتی گلوبولین مستقیم) دارد، مشخص می‌کند.

هر فرد ترکیبی خاص از آنتی ژن‌های RBC، (ساختارهای موجود در سطح سلول‌ها از جمله آنتی ژن‌های مرتبط با گروه‌های اصلی خونیA ،B ، AB و O) را به ارث می‌برد. به‌طور معمول افراد فقط آنتی بادی‌هایی را تولید می‌کنند که ضد آنتی ژن‌های "خارجی" باشد که در سلول‌های خودشان یافت نمی‌شود.

همه افراد به‌طور طبیعی آنتی بادی علیه آنتی ژن‌های A و یا B تولید می‌کنند که روی RBC‌های خودشان موجود نیست. به‌عنوان مثال فردی که گروه خونی A دارد، در خون او آنتی بادی نسبت به آنتی ژن B وجود دارد. آنتی ژن مهم دیگر RBC ، آنتی ژن Rh به نام آنتی ژن D است. افراد یا آنتی ژن D را روی RBC خود دارند (Rh مثبت) یا ندارند (Rh منفی). آنتی بادی‌های آنتی ژن D به‌طور طبیعی وجود ندارد. فردی که Rh منفی است، تنها پس از قرار گرفتن در معرض RBC شخص دیگری که دارای آنتی ژن D است، آنتی بادی تولید می‌کند. به‌عنوان مثال مادری که در حین بارداری یا در هنگام انتقال خون در معرض برخورد با RBC کودک خود قرار دارد.

خونی که قرار است تزریق شود باید با گروه خونی ABO و Rh گیرنده سازگار باشد زیرا آنتی بادی‌های ABO و Rh موجود در خون گیرنده، موجب تخریب سریع (همولیز) RBC‌های منتقل شده و ایجاد عوارض جدی می‌شود. آنتی بادی‌های گروه‌های اصلی خون به‌طور معمول با استفاده از آزمایش‌های گروه‌بندی خون شناسایی می‌شوند و خون برای انتقال خون با گروه خونی ABO و Rh گیرنده باید مطابقت داشته باشد. (برای اطلاعات بیشتر در این باره، به تست تعیین گروه خون و مقاله‌ی مصون نگه داشتن خون مراجعه کنید.)

علاوه بر آنتی ژن‌های گروه خونی ABO و Rh، تعداد زیادی آنتی ژن گروه خونی RBC دیگر مانند آنتی ژن های Kell ، Kidd ، Duffy و سایر آنتی ژن‌های Rh نیز وجود دارد. آنتی بادی‌های برعلیه این آنتی ژن‌ها به‌طور طبیعی ساخته نمی‌شوند و تنها هنگامی که بدن از طریق انتقال خون در معرض آن‌ها قرار می‌گیرد، یا در بدن مادر در هنگام بارداری و زایمان، که در معرض سلول‌های خونی کودک قرار می‌گیرد، تولید می‌شود.

این آنتی بادی‌ها ممکن است با واکنش‌های جانبی همراه باشند یا نباشند و شناسایی نوع خاصی از آنتی بادی‌های RBC موجود در خون فرد ممکن است در اجتناب از این واکنش‌ها مهم باشد.

آزمایشاتی که آنتی بادی های ضد آنتی ژن های RBC غیر از ABO را طبقه‌بندی می‌کنند، در صورت تشخیص وجود آنتی بادی از طریق تست غربالگری آنتی بادی (غربالگری آنتی بادی یا DAT ) مثبت انجام می‌شود. این غربالگری ممکن است به عنوان بخشی از "تایپینگ و غربالگری" انجام شود که در شرائط زیر درخواست می‌شوند:

• بخشی از بررسی‌های کامل قبل از تولد
• وقتی دستور تزریق خون داده شده است
• به دنبال واکنش مشکوک انتقال خون
• بیماری همولیتیک نوزاد (HDN)
• کم خونی همولیتیک خود ایمنی مشکوک (که در آن بدن به طور نامناسبی آنتی‌بادی علیه آنتی‌ژن‌های موجود در گلبول‌های قرمز خودی ایجاد می‌کند)

هنگامی که فرد دارای آنتی بادی بر علیه گلبول‌های قرمز مجددا در معرض گلبول‌های قرمز حاوی آنتی ژن "خارجی" قرار گیرد، چه با تزریق خون و یا در اثر بارداری، عوارض ممکن است ایجاد شود. آنتی بادی‌های گلبول‌های قرمز ممکن است به آنتی ژن‌های اختصاصی موجود در RBC‌های خارجی متصل شده و آن‌ها را برای تخریب هدف قرار دهند. بسته به آنتی ژن و آنتی بادی درگیر و مقدار RBC‌های تحت تأثیر، این می تواند یک واکنش از خفیف تا شدید و به طور بالقوه تهدید کننده زندگی فرد باشد.

ترکیبات آنتی بادی / آنتی ژن که قادر به از بین بردن گلبول‌های قرمز هستند، از نظر بالینی قابل توجه هستند. این واکنش ممکن است بلافاصله در حین انتقال خون یا مدتی بعد از آن اتفاق بیفتد که در این‌صورت می‌تواند از یک تا چند روز یا بیشتر پس از انتقال خون رخ دهد.

تخریب گلبول‌های قرمز‌، همولیز نامیده می‌شود که می‌تواند در رگ‌های خونی یا در کبد یا طحال رخ دهد. همولیز می‌تواند علائم و نشانه‌هایی مانند تب، لرز، حالت تهوع، درد پهلو، فشار خون پایین، ادرار خونی و زردی ایجاد کند.

چگونه نمونه برای انجام این آزمایش جمع‌آوری می‌شود؟

نمونه خونی که از طریق وریدی دریافت شود.

آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه، به آمادگی خاصی نیاز است؟

خیر.