آزمایش غربالگری آنتی بادی ضد گلبول‌های قرمز در جستجوی آنتی بادی‌های ضد گلبول‌های قرمز در سیستم گردش خون است.

دلیل اصلی وجود آنتی بادی‌های ضد گلبول‌های قرمز در خون این است که فرد در معرض انتقال خون یا از طریق بارداری در معرض گلبول‌های قرمز غیر خودی (RBC‌های خارجی) قرار گرفته است. این آنتی بادی‌ها پتانسیل ایجاد آسیب در فردی که گلبول‌های قرمز غیر خودی به آن‌ها تزریق شده را دارند یا اگر یک زن باردار آنتی بادی‌هایی داشته باشد که سلول‌های قرمز نوزاد در حال رشد را هدف قرار می‌دهد، موجب آسیب به وی می‌شوند. 

گلبول‌های قرمز به طور معمول در سطح خود ساختاری به نام آنتی ژن دارند. افراد، مجموعه آنتی ژن‌های خاص خود را بر روی گلبول‌های قرمز خود دارند که با ارث بردن از والدین تعیین می‌شود. آنتی ژن‌های اصلی روی گلبول‌های قرمز انسانی، آنتی ژن های O ،A و B هستند و خون فرد با توجه به وجود یا عدم وجود آنتی ژن‌ها، در گروه خونی A ،B ،AB یا O گروه بندی می‌شوند.

یکی دیگر از آنتی ژن‌های مهم سطحی، فاکتور Rh است که آنتی ژن D نیز نامیده می‌شود. اگر در گلبول‌های قرمز فرد وجود داشته باشد، گروه خونی آن Rh + (مثبت) است. در صورت عدم وجود، خون از نوع Rh- (منفی) است. (برای اطلاعات بیشتر در مورد این آنتی ژن‌ها، به تست گروه بندی خون مراجعه کنید). 

علاوه بر این، انواع بسیاری دیگر از آنتی ژن‌های گلبول‌های قرمز وجود دارد که گروه‌های خونی کمتر شناخته شده را تشکیل می‌دهد، مانند گروه‌های خونی Kell ،Lewis و Kidd.

 چند دلیل وجود دارد که ممکن است کسی آنتی بادی علیه آنتی ژن‌های RBC تولید کند:

• به دنبال تزریق خون: آنتی بادی‌هایی که علیه آنتی ژن‌های گلبول قرمز A و B کار می‌کنند به‌طور طبیعی وجود دارند. ما آن‌ها را بدون نیاز به قرار گرفتن در معرض آنتی ژن‌ها تولید می‌کنیم. قبل از دریافت (تزریق) خون، گروه ABO و نوع Rh فرد با خون اهدا کننده مطابقت داده می‌شود تا از بروز واکنش انتقال خون جدی جلوگیری کند. یعنی خون اهدا کننده باید با گیرنده سازگار باشد تا آنتی بادی‌ها با سلول‌های خونی دهنده واکنش نشان ندهند و آن‌ها را از بین نبرند.

اگر کسی خون دریافت کند، بدن فرد ممکن است سایر آنتی ژن‌های گلبول‌های قرمز مربوط به سایر گروه‌های خونی (مانند Kell یا Kidd) را تشخیص دهد. گیرنده ممکن است برای حمله به این آنتی ژن‌های خارجی آنتی بادی تولید کند. افرادی که به‌طور مکرر انتقال خون دارند، آنتی بادی‌های ضد گلبول‌های قرمز تولید می‌کنند زیرا با هر تزریق در معرض آنتی ژن‌های گلبول‌های قرمز خارجی قرار می‌گیرند.

• در طول حاملگی، با ناسازگاری خونی بین مادر و نوزاد: کودک ممکن است آنتی ژن هایی را از پدر به ارث ببرد که روی RBC مادر نیست. مادر ممکن است هنگام جدا شدن جفت، در حین بارداری یا هنگام زایمان در معرض آنتی ژن‌های خارجی موجود در RBC‌های نوزاد قرار گیرد. مادر ممکن است شروع به تولید آنتی بادی علیه این آنتی ژن‌های RBC خارجی کند. این می‌تواند باعث بیماری همولیتیک نوزاد تازه متولد شده شود، این امر معمولاً روی نوزاد اول تأثیر نمی‌گذارد اما فرزندان بعدی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، هنگام عبور آنتی بادی‌های مادر از جفت، به RBC‌‌های نوزاد متصل شده و موجب همولیز آن‌ها می‌شود. آزمایش غربالگری آنتی بادی RBC می‌تواند به  تعیین اینکه مادر آنتی بادی‌های RBC غیر از گروه خونی ABO تولید کرده است یا خیر کمک کند.

 اولین باری که فرد در معرض آنتی ژن RBC خارجی قرار می‌گیرد، با انتقال خون یا بارداری، ممکن است فرد شروع به تولید آنتی بادی کند اما سلول‌های وی معمولاً در اولین مواجهه، زمان برای تولید آنتی بادی کافی برای از بین بردن RBC‌های خارجی را ندارند. هنگامی که انتقال خون بعدی یا بارداری بعدی اتفاق می‌افتد، ممکن است پاسخ ایمنی به اندازه کافی قوی باشد و آنتی بادی‌های کافی تولید شده، به RBC‌های تزریق شده یا RBC‌های کودک متصل شده و آن‌ها را متلاشی کنند. (همولیز)

آنتی بادی‌های آنتی ژن‌های ABO که به طور طبیعی وجود دارند، نیازی به قرار گرفتن در معرض RBC خارجی ندارند. آنتی بادی‌های RBC با آزمایش شناسایی آنتی بادی قابل تشخیص هستند. 

چگونه نمونه برای آزمایش جمع آوری می‌شود؟ 

یک نمونه خون که از ورید بازو گرفته می‌شود.

آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه به آمادگی برای آزمایش نیاز است؟

به هیچ گونه آمادگی برای آزمایش نیاز نیست.