سرخک (روبئولا) و اوریون ویروس‌هایی از خانواده پارامیکسوویریده هستند. هر دو باعث عفونت‌هایی می‌شوند که معمولاً طی چند روز برطرف می‌شود اما در برخی موارد ممکن است عوارض جدی ایجاد کنند. هر دو از طریق واکسیناسیون قابل پیشگیری هستند.

آزمایش سرخک و اوریون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

•  آزمایش آنتی بادی در خون که در پاسخ به عفونت سرخک یا اوریون ایجاد می‌شود.
•  آزمایش مواد ژنتیکی ویروسی (RNA) در یک نمونه با استفاده از روش مولکولی مانند واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR). این روش ممکن است برای انواع مختلفی از نمونه‌ها استفاده شود. (برای اطلاعات بیشتر در مورد آزمایش به بخش سوالات متداول و سوال "چطور استفاده می‌شود؟" مراجعه کنید.) 

تعداد موارد آلودگی به سرخک و اوریون در ایالات متحده کاهش یافته است زیرا بیشتر افراد واکسن MMR دریافت کرده‌اند که از سرخک، اوریون و سرخجه محافظت می‌کند. در سال‌های اخیر، بیشتر موارد جدید در ایالات متحده در طغیان‌های گاه به گاه (اپیدمی‌ها) اتفاق افتاده است، در درجه اول در افرادی که واکسینه نشده‌اند، به ویژه در افرادی که به مناطقی از جهان سفر کرده‌اند که شیوع سرخک یا اوریون بیشتر است.

سرخک که روبئولا نیز نامیده می‌شود، ویروسی است که سلول‌های ریه‌ها و قسمت عقبی گلو را آلوده می‌کند. این یک عفونت ویروسی بسیار مسری است که به راحتی از طریق سرفه و عطسه یا لمس یک سطح آلوده به ویروس و سپس لمس دهان، بینی یا چشم منتشر می‌شود. طبق  گفته‌ی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، ویروس سرخک می‌تواند تا دو ساعت در هوا در جایی که فرد آلوده سرفه یا عطسه کرده، زنده بماند. بیماری از چند روز قبل از بروز علائم از طریق فرد آلوده قابل سرایت است. 

حدود ۱ تا ۲ هفته پس از عفونت، سرخک موجب بروز علائم زیر می‌شود:

•  تب بالا 
• سرفه خشک 
• چشم‌های قرمز
• حساسیت به نور
•  آبریزش بینی 
• گلو درد 
• لکه‌های ریز سفید رنگ داخل دهان
•  یک بثورات تیپیک که از صورت شروع می‌شود و به سمت پایین بدن یعنی تنه و پاها گسترش می‌یابد.

 بیشتر افراد طی دو هفته بهبود می‌یابند، اما تا ۲۰٪ دچار عوارضی می‌شوند که شامل عفونت گوش، برونشیت، ذات الریه، اسهال یا بسیار به ندرت انسفالیت یا کوری باشد. اگرچه نادر است، از هر هزار نفرآلوده، یک تا دو نفر، معمولاً نوزادان یا کودکان خردسال، در اثر عفونت سرخک می‌میرند. 

افرادی که دچار سو تغذیه هستند، کمبود ویتامین A دارند و یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند، خطر ابتلا به عفونت‌های شدید در آن‌ها افزایش می‌یابد. زنان حامله در صورت ابتلا به سرخک، بیشتر در معرض خطر سقط جنین یا زایمان زودرس قرار می‌گیرند. واکسیناسیون تعداد مبتلایان به سرخک را به شدت در ایالات متحده و در بسیاری از نقاط جهان کاهش داده است، اما سازمان بهداشت جهانی (WHO) هنوز سرخک را به عنوان علت اصلی مرگ در کودکان خردسال ذکر می‌کند. طبق تخمین سازمان بهداشت جهانی، سرخک هر روز باعث ۴۵۰ مرگ در سراسر جهان می شود.

 در سال ۲۰۰۰، سرخک بومی (سرخکی که به طور مداوم در جمعیت وجود دارد) اعلام شد که در ایالات متحده آمریکا از بین رفته است. با این حال، شیوع آن به صورت سالانه ادامه دارد. بیشتر موارد در افرادی رخ می‌دهد که واکسینه نشده‌اند یا واکسیناسیون آن‌ها مشخص نیست و بیشتر شیوع آن‌ها مربوط به سفر به مناطقی از جهان است که شیوع سرخک در آن اتفاق می‌افتد.

با توجه به اطلاعات منتشر شده از طرف مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، در سال ۲۰۱۴، ایالات متحده با بیش از ۶۰۰ مورد، بالاترین تعداد موارد سرخک در ۲۰سال گذشته را داشته است، بسیاری از آن‌ها به افرادی که به  فیلیپین مسافرت کرده بودند مرتبط بودند، جایی که یک شیوع فوق العاده بزرگ بیش از ۵۰،۰۰۰ مورد رخ داده بود. 

برآورد CDC برای سال ۲۰۱۸، ۳۷۲مورد از ۱۷شیوع و برای ژانویه تا اواسط مارس ۲۰۱۹، ۲۶۸مورد از شش شیوع است. بر طبق اطلاعات بهداشت جهانی، در سال ۲۰۱۸، ۴۱۰۰۰ کودک و بزرگسال در اروپا در شش ماه اول همان سال به سرخک آلوده بودند. این برآورد بسیار بیشتر از مجموع کل ۱۲ماه گزارش شده در اروپا از سال ۲۰۱۷-۲۰۰۰ بود.  جوامع پزشکی جهانی و ایالات متحده وCDC همچنان اعلام می‌کنند که  سرخک هنوز در بسیاری از مناطق جهان شایع است، همیشه خطر ابتلا به سرخک توسط مسافران و همچنان افراد واکسینه نشده وجود دارد (از جمله کودکانی که واکسینه نشده‌اند).

 اوریون یک عفونت ویروسی مسری است که به راحتی از طریق سرفه، عطسه، گفتگو یا با به اشتراک گذاشتن وسایل یا لمس سطوح با قطرات تنفسی یا بزاق روی آن‌ها (به عنوان مثال فنجان‌ها، ظروف) منتشر می‌شود. حدود ۲ تا ۳ هفته پس از عفونت به طور معمول علائم شبیه آنفولانزا به شرح زیر دیده می‌شوند:

•  سردرد 
• درد عضلانی
•  تب 

• به دنبال آن پاروتیت  تیپیک - تورم غدد بزاقی (پاروتید) زیر یک یا هر دو گوش
• برای اکثر افراد اوریون یک بیماری خفیف و خود محدود شونده است، اما در برخی از آن‌ها ممکن است عوارضی مانند ناشنوایی موقت یا دائمی، التهاب بیضه‌ها (ارکیت) یا تخمدان‌ها (اوفوریت)، پانکراتیت، مننژیت یا انسفالیت ایجاد شود. اوریون، بیماری خفیف‌تری نسبت به سرخک است و شیوع آن بسیار کمتر از گذشته می‌باشد. اما هنوز در بسیاری از نقاط جهان شایع است. طبق اطلاعات CDC، موارد اوریون در ایالات متحده از ۲۰۰تا ۲۰۰۰ در سال است. به عنوان مثال، در دو ماه اول سال ۲۰۱۹، ۱۵۱ مورد اوریون از ۳۰ ایالت و منطقه کلمبیا به CDC گزارش شده است. شیوع بیماری می‌تواند در محیط‌هایی که افراد از نزدیک باهم درتماس‌اند، مانند کلاس‌ها، تیم‌های ورزشی یا در خوابگاه‌های دانشگاه رخ دهد.

به عنوان مثال، در طی سال‌های ۲۰۱۱تا ۲۰۱۳، چندین شیوع کوچک در کمپ های کالج در کالیفرنیا، مریلند و ویرجینیا رخ داد، اما شیوع آن‌ها بسیار محدود بود. 

چگونه نمونه برای آزمایش جمع آوری می‌شود؟ 

آزمایش آنتی بادی به نمونه خون نیاز دارد که از طریق ورید بازویی تهیه می‌شود. 

آزمایش مولکولی ویروسی ممکن است روی نمونه‌های مختلفی انجام شود، از جمله نمونه‌ی آسپیره / شستشوی نازوفارنکس (بینی)، سواب گلو یا سواب که داخل گونه کشیده شده (سواب بوکال). 

یک سواب نازوفارنکس با قرار دادن سر به عقب جمع می‌شود و سپس یک سواب داکرون (مانند یک نوک Q بلند با سر کوچک) به آرامی در یکی از سوراخ‌های بینی قرار می‌گیرد تا زمانی که مقاومت حاصل شود. برای چند ثانیه در محل نگه داشته، سپس چندین بار چرخانده تا سلول‌ها جمع شود و از آن خارج می‌کنید. این دردناک نیست، اما ممکن است کمی قلقلک دهد و باعث پاره شدن مویرگ چشم شما شود.

 برای یک آسپیرات بینی، از سرنگ برای فشار دادن مقدار کمی سالین استریل به بینی استفاده می‌شود و سپس مکش آرام برای جمع آوری مایع حاصل انجام می‌شود.

 CDC به منظور بررسی کامل فرد مشکوک به سرخک، جمع آوری خون و همچنین نمونه‌هایی را برای آزمایش RT-PCR توصیه می‌کند. 

برای اوریون، CDC جمع آوری خون و یک سواب بوکال را پیشنهاد می‌دهد.

آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه به آمادگی برای آزمایش نیاز است؟

قبل از جمع آوری سواب بوکال برای اوریون، غده بزاقی واقع در جلو و زیر گوش (غده پاروتید) ماساژ داده می‌شود. به هیچ آمادگی برای نمونه‌های دیگر نیاز نیست.