سل یک بیماری عفونی است که توسط باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می‌شود. میکروب سل در درجه اول ریه‌ها را هدف قرار می‌دهد اما ممکن است هر ناحیه ای از بدن مانند دستگاه ادراری، سیستم عصبی مرکزی، استخوان‌ها، مفاصل و یا سایر اندام‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

آزمایش رهاسازی اینترفرون گاما (IGRA) با سنجش غیر مستقیم پاسخ ایمنی بدن به آنتی‌ژن‌های مشتق شده از این باکتری‌ها، برای غربالگری امکان مواجهه با میکروب سل به کار می‌رود. سل ممکن است باعث عفونت غیر فعال (نهفته) یا بیماری پیشرونده و فعال شود.

 سیستم ایمنی حدود ٪90 از افرادی که به سل آلوده می‌شوند، می تواند رشد آن را کنترل کرده و عفونت سل را به سلول‌های کمی در بدن محدود کند. باکتری‌های موجود در این سلول‌ها غیرفعال ولی زنده هستند. فردِ آلوده هیچ علامتی ندارد و عفونت‌زا  نیست اما "عفونت سل نهفته" دارد. اگر بعد از مدتی سیستم ایمنی این فرد ضعیف شود (یا به خطر بیفتد)، ممکن است مایکوباکتری‌ها دوباره شروع به رشد کنند و بیماری سل به فرم فعال تبدیل شود. سل فعال بیماری را ظاهر می‌کند و می‌تواند از طریق ترشحات تنفسی مانند خلط یا آئروسل‌هایی که در اثر سرفه، عطسه، خنده، صحبت، آواز یا تنفس آزاد می‌شوند، به دیگران منتقل شود. آزمایش خون (IGRA) می‌تواند عفونت‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس را تشخیص دهد، اما نمی‌تواند عفونت‌های نهفته و فعال را از هم تشخیص دهد. برای کمک به تشخیص عفونت سل فعال، آزمایشات دیگری مانند آزمایش باسیل اسید فست (AFB) لازم است.