فریتین پروتئینی است که حاوی آهن است و شکل اصلی آهن ذخیره شده در داخل سلول‌ها است.  مقدار فریتین کمی که آزاد شده و در خون گردش می‌کند بازتابی از مقدار کل آهن ذخیره شده در بدن است.  این آزمایش میزان فریتین را در خون اندازه گیری می‌کند.

 آهن یک ماده‌ی مغذی و یک عنصر کمیاب ضروری است که، در میان سایر عملکردها، برای تولید سلول‌های قرمز خون لازم است. بدن نمی‌تواند آهن تولید کند و باید آن را از طریق غذاهایی که می‌خوریم یا مکمل‌ها جذب کند.

 در افراد سالم، بیشتر آهن جذب شده توسط بدن در هموگلوبین سلول‌های قرمز خون قرار می‌گیرد. اکثر آنچه باقی می‌ماند به صورت فریتین یا هموسیدرین ذخیره می‌شود و مقادیر کمی نیز برای تولید پروتئین‌های دیگر مانند میوگلوبین و برخی آنزیم‌ها استفاده می‌شود. فریتین و هموسیدرین در درجه اول در کبد اما همچنین در مغز استخوان، طحال و عضلات اسکلتی وجود دارد.

 وقتی سطح آهن برای تأمین نیازهای بدن کافی نباشد، سطح آهن در خون پایین می‌آید، ذخایر آهن تخلیه می‌شود و سطح فریتین کاهش می‌یابد.  

کاهش سطح فریتین ممکن است در موارد زیر دیده شود:

• آهن کافی مصرف نمی‌شود (از طریق غذاها  یا مکمل‌ها)

•  بدن قادر به جذب آهن ازغذاهای خورده شده در شرایطی مانند بیماری سلیاک نیست.

•  نیاز بیشتری به آهن وجود دارد، مانند دوره‌ی بارداری یا در دوران کودکی، یا به دلیل شرایطی که باعث از دست دادن خون بصورت مزمن می‌شود. (به عنوان مثال، زخم معده، سرطان روده بزرگ).

 سطح ناکافی آهن در گردش خون و نیز آهن ذخیره شده در بدن ممکن است در نهایت منجر به کم خونی فقر آهن (کاهش هموگلوبین) شود.  در مرحله اولیه کمبود آهن، هیچگونه اثری درظاهر فرد مشاهده نمی‌شود و ممکن است مقدار آهن ذخیره شده قبل از بروز علائم کمبود آهن به طور قابل توجهی تخلیه شود. اگر فرد سالم باشد و کم خونی در طی یک مدت طولانی ایجاد شده باشد تا قبل از آنکه سطح هموگلوبین به زیر سطح نرمال برسد علائم به‌ندرت ممکن است ظاهر شوند.

 با این وجود، با پیشرفت کمبود آهن، علائم سرانجام ظاهر می‌شوند. شایع‌ترین علائم کم خونی فقر آهن شامل خستگی، ضعف، سرگیجه، سردرد و رنگ پریدگی پوست است. (برای کسب اطلاعات بیشتر به تست کم خونی مراجعه کنید.)

در مقابل، ذخیره‌ی آهن و سطح فریتین هنگام جذب بیش ازحد آهن نسبت به نیاز بدن، افزایش می‌یابد.  

جذب مقادیر زیاد آهن با گذشت زمان می‌تواند منجر به تجمع تدریجی ترکیبات آهن در اندام‌ها شود و در نهایت ممکن است باعث اختلال در عملکرد و نارسایی آن‌ها شود. مثالی از این موارد هموکروماتوز است، یک بیماری ژنتیکی نادر که بدن حتی در یک رژیم غذایی طبیعی آهن بیش از حد جذب می‌کند.  علاوه بر این، اضافه بار آهن می‌تواند هنگامی اتفاق بیفتد که فرد به طور مکرر خون تزریق  کند.