آلانین آمینوترانسفراز (ALT) آنزیمی است که بیشتر در سلول‌های کبد و کلیه یافت می‌شود. مقادیر بسیار کمی از آن نیز در قلب و عضلات وجود دارد. به طور معمول، سطح ALT در خون کم است، اما هنگامی که کبد آسیب می‌بیند، ALT در خون آزاد می‌شود و سطح آن افزایش می‌یابد.

این آزمایش میزان ALT را در خون اندازه گیری می‌کند و برای تشخیص به موقع بیماری کبد مفید است. عملکرد ALT تبدیل کردن اسید آمینه‌ی آلانین (که در پروتئین‌ها موجود است) به پیرووات است. پیرووات یک واسطه‌ی مهم در تولید انرژی سلولی است. در افراد سالم سطح خونی این آنزیم پایین است.

هنگامی‌که کبد آسیب می‌‍بیند آنزیم به داخل جریان خون رها می‌شود و این قبل از آن است که علائم آشکار آسیب کبدی مثل زردی یا یرقان بروز کند. کبد یک عضو حیاتی است که در قسمت فوقانی سمت راست شکم درست زیر قفسه سینه قرار گرفته است و در بسیاری از اعمال بدن درگیر است از جمله اینکه استفاده از مواد مغذی را ممکن می‌سازد، با ترشح صفرا به هضم چربی‌ها کمک می‌کند، بسیاری از پروتئین‌های مهم از قبیل فاکتورهای انعقاد خون و آلبومین را تولید می‌کند و مواد بالقوه سمی را تجزیه کرده و به مواد بی‌ضرر تبدیل می‌کند که یا مورد استفاده ی بدن قرار می‌گیرند و یا اینکه دفع می‌شوند.

در شرایطی که سلول‌های کبدی دچار آسیب می‌شوند با یک افزایش در میزان آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز مواجه می‌‍شویم. این تست در نشان دادن آسیب مربوط به هپاتیت (التهاب کبد) یا آسیب ناشی از مصرف داروها یا مواد دیگری که برای کبد سمی هستند بسیار مفید است.

این آزمایش معمولا به همراه تست آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) که آنزیم کبدی دیگری است به‌عنوان تست‌های پانل کبدی درخواست می‌شود. هرگاه کبد دچار آسیب شود هر دو این آنزیم‌ها افزایش نشان می‌دهند هرچند که آلانین آمینوترانسفراز برای بافت کبدی بسیار اختصاصی‌تر است و در برخی موارد ممکن است فقط این آنزیم افزایش نشان دهد. از نسبت AST/ALT می‌توان برای تشخیص بین علل مختلف و شدت بیماری کبدی و نیز برای تشخیص آسیب کبد از آسیب قلب یا عضلات کمک گرفت.