آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) آنزیمی است که در تمام سلول‌های بدن وجود دارد اما بیشتر در قلب و کبد و تا حد کمتری در کلیه‌ها و عضلات یافت می‌شود. در افراد سالم، سطح AST در خون کم است. وقتی سلول‌های کبدی یا عضلانی آسیب می‌بینند، AST را در خون آزاد می‌کنند. این مسئله باعث می‌شود AST یک آزمایش مفید برای تشخیص یا نظارت بر آسیب کبدی یا عفونت‌های مربوطه و برخی عوارض جانبی داروها باشد.

کبد عضوی حیاتی است که در سمت راست بالای ناحیه شکم درست در زیر قفس دنده قرار دارد. در بسیاری از عملکردهای مهم بدن نقش دارد. کبد به پردازش مواد مغذی بدن کمک می‌کند، صفرا را برای هضم چربی‌ها تولید می‌کند، بسیاری از پروتئین‌های مهم مانند عوامل و فاکتورهای انعقادی خون را تولید می‌کند و مواد بسیار سمی را به مواد بی خطر تجزیه می‌کند که بدن می‌تواند استفاده یا دفع کند. همچنین به متابولیسم برخی داروها کمک می‌کند. برخی از شرایط می‌تواند باعث آسیب به کبد و در نتیجه موجب افزایش AST شود. این آزمایش در تشخیص آسیب کبدی ناشی از هپاتیت، داروهای سمی برای کبد، سیروز یا اعتیاد به الکل بسیار مفید است. با این حال، AST برای کبد اختصاصی نیست و ممکن است در شرایط دیگری که بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، افزایش یابد.

آزمایش AST اغلب همراه با آزمایش آلانین آمینوترانسفراز (ALT) انجام می‌شود. هر دو آنزیمی هستند که در کبد یافت می‌شوند و در صورت آسیب دیدن کبد در خون افزایش می‌یابند. نسبت AST / ALT محاسبه شده برای ایجاد تمایز بین دلایل مختلف آسیب کبدی و تشخیص اینکه چه زمانی ممکن است میزان افزایش یافته از منابع دیگری مانند آسیب قلبی یا عضلانی ناشی شود، مفید است.