زینک پروتوپورفیرین (ZPP) به طور معمول در گلبول‌های قرمز خون به مقدار کم وجود دارد، اما ممکن است سطح آن در افرادی که دچار مسمومیت سرب هستند و نیز در کم خونی فقر آهن افزایش یابد. این آزمایش میزان ZPP در خون را اندازه‌گیری می‌کند.

برای درک اینکه چگونه مسمومیت با سرب و کمبود آهن بر سطح ZPP تأثیر می‌گذارد، لازم است که در مورد heme بدانید.

هم از اجزای اصلی هموگلوبین، پروتئین موجود در گلبول های قرمز خون است که اکسیژن را از ریه‌ها به بافت‌ها و سلول‌های بدن منتقل می‌کند.

تشکیل heme در یک سری مراحل اتفاق می‌افتد که با قرار دادن یک اتم آهن به مرکز مولکولی به نام پروتوپورفیرین خاتمه می‌یابد. هنگامی که آهن کافی در دسترس نیست، مانند کمبود آهن، یا وقتی که وارد شدن آهن در ملکول پروتوپورفیرین مهار می‌شود (مانند مسمومیت با سرب)، بنابراین پروتوپورفیرین به جای آهن با روی ترکیب می‌شود و باعث ایجاد پروتوپورفیرین روی (ZPP) می‌گردد. وجود ZPP هیچ سودمندی در گلبول‌های قرمز خون ندارد زیرا نمی‌تواند به اکسیژن متصل شود.

هنگامیکه آهن کافی برای سنتز مناسبِ هم وجود ندارد، پروتوپورفیرین گلبول قرمز (EP) در این سلول‌ها تجمع می‌یابد.

درصد کمی از EP ممکن است بصورت باند (پیوند) نشده باقی بماند و می‌تواند به عنوان پروتوپورفیرین آزاد گلبول قرمز (FEP) اندازه گیری شود، باقیمانده EP (حدود ۹۰ درصد) به عنوان پروتوپورفیرین روی (ZPP) اندازه‌گیری می‌شود.