ویتامین D یک خانواده از ترکیباتی است که برای رشد مناسب و تشکیل دندان‌ها و استخوان‌ها ضروری است، این آزمایش میزان ویتامین D در خون را اندازه گیری می‌کند.

دو نوع از ویتامین D در خون وجود دارد که به نام‌های 25 هیدروکسی ویتامین D و 1و25 دی هیدروکسی ویتامین D موسوم هستند.  25-هیدروکسی ویتامین D اصلی ترین شکل از این ویتامین و ماده‌ای نسبتا غیر فعال است و شکل فعالِ هورمون عبارت از 1، 25-دی هیدروکسی ویتامین D  می‌باشد. به دلیل نیمه عمر طولانی و غلظت بیشتر، از 25-هیدروکسی ویتامین D معمولاً برای ارزیابی و نظارت بر وضعیت ویتامین D در افراد اندازه گیری می‌شود.  

ویتامین D از طریق دو منبع تأمین می‌شود: درون زا که در اثر قرار گرفتنِ پوست در معرض نور خورشید تولید می‌شود و برون زا که از طریق غذاها و مکمل‌ها بدست می‌آید. ساختارهای شیمیایی انواع ویتامین D کمی متفاوت است و به آن‌ها ویتامین D2 (ارگوکلسیفرول، که از گیاهان بدست می‌آید) و ویتامین D3 (کوله کلسیفرول، که از حیوانات بدست می‌آید) گفته می‌شود.

شکل D2 در غذاهای غنی شده و در اکثر داروهای ویتامینه و مکمل وجود دارد . ویتامین D3 نوعی فرم تولید شده در بدن است که در برخی مکمل‌ها نیز استفاده می‌شود. ویتامین D2 و D3 وقتی توسط کبد و کلیه به شکل فعال یعنی 1و25-دی هیدروکسی ویتامین D تبدیل شود، به یک اندازه موثر هستند. بعضی از آزمایش‌ها فرم‌های D2 و D3  را تشخیص نمی‌دهند و فقط نتیجه کلی را گزارش می‌کنند .

 با این حال روش‌های جدید ممکن است سطح D2 و D3 را سنجش کرده و سپس  مقدار کلی این ویتامین را گزارش دهند.

نقش اصلی ویتامین D کمک به تنظیم سطح کلسیم، فسفر و (تا حدی کمتر) منیزیم در خون است. ویتامین D برای رشد و سلامت استخوان حیاتی است. بدون آن استخوان‌ها نرم، بد فرم و قادر به ترمیم طبیعی خود نخواهند بود؛ در نتیجه بیماری‌هایی مانند راشیتیسم در کودکان و استئومالاسی در بزرگسالان ایجاد می‌شود.

همچنین نشان داده شده است که ویتامین D بر رشد و تمایز بسیاری از بافت‌های دیگر تأثیر می‌گذارد و به تنظیم سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند. این عملکردهای دیگر ویتامینD، در سایر اختلالات مانند خود ایمنی و سرطان نقش دارد. بر اساس اطلاعات حاصل از نظرسنجی مرکز ملی آمار بهداشتی واقع در مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) دو سوم جمعیت ایالات متحده از سطح کافی ویتامین D برخوردارند، در حالی که تقریباً یک چهارم آنها در معرض ویتامین D ناکافی و ۸ درصد نیز کمبود این ویتامین را دارند.

افراد در معرض خطر کمبودِ بیشتر شامل افراد مسن یا چاق، افرادی که به میزان کافی در معرض آفتاب قرار ندارند، افرادی با پوست تیره و افرادی که از داروهای خاص برای مدت طولانی استفاده می‌کنند، می‌شود.

قرار گرفتن در معرض آفتاب کافی معمولاً دو دوره در هفته و بین ۵ تا ۲۰ دقیقه کفایت می‌کند. افرادی که در معرض آفتاب کافی نیستند لازم است ویتامین D مورد نیاز خود را از منابع غذایی یا مکمل‌ها دریافت کنند.