سالیسیلات‌ها نظیر آسپرین گروهی از داروها هستند که هم به صورت داروهای بدون نسخه و هم با نسخه در دسترس می‌باشند. آن‌ها اغلب برای تسکین درد و التهاب، کاهش تب و جلوگیری از لخته شدن خون استفاده می‌شوند.

آزمایش سالیسیلات، غلظت داروی موجود در خون را برای تشخیص و یا نظارت بر مصرف بیش از حد (مسمومیت با سالیسیلات) اندازه‌گیری می‌کند. سالیسیلات‌ها به صورت قرص خوراکی یا کرم‌های موضعی جذب شونده در پوست در دسترس هستند.

آسپرین متداول‌ترین داروی سالیسیلات است که به صورت قرص مصرف می‌شود. سالیسیلات‌های بدون نسخه در صورت نیاز به طور منظم برای کاهش درد، تب و التهاب استفاده می شوند.

دوزهای پایین آسپرین ممکن است به طور منظم مصرف شود تا احتمال لخته شدن خون (ترومبوز)، حمله قلبی یا سکته در افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به این اختلالات هستند، کاهش یابد.

همچنین می توان از آسپرین با دوز کم برای جلوگیری از بدتر شدن بیماری قلبی عروقی و یا عوارض در کسی که دچار حمله قلبی شده یا اخیراً یک مورد را تجربه کرده است، استفاده کرد.

با این حال مصرف آسپرین برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران ۷۰ سال یا بالاتر یا کسانی که اختلالات خون‌ریزی دارند، توصیه نمی‌شود.

از آسپرین در بیماران مبتلا به نئوپلاسم‌های میلوپرولیفراتیو (به عنوان مثال پلی سیتمی ورا، ترومبوسیتمی اساسی) برای جلوگیری از تشکیل لخته خون استفاده می‌شود.

برخی اوقات از آسپرین  برای تسکین علائم آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت و همچنین علائم اختلالات خود ایمنی مثل لوپوس استفاده می شود.

با دوزهای منفرد و معمولی، غلظت خونی سالیسیلات‌ها معمولاً در حدود ۲ ساعت بعد از مصرف به اوج خود می‌رسد، اما این حالت ممکن است با اشکال دارویی که مختص رهاسازی دارو در روده "enteric-coated" و یا با رهاسازی پایدار "sustained-release"  هستند  به مدت ۱۲ ساعت یا بیش‌تر به تأخیر بیفتد.

اگر سالیسیلات بیش از حد مصرف شود (مسمومیت حاد با دوز زیاد) یا به مرور زمان زیاد مصرف شود (مسمومیت مزمن)، در این صورت همراه با علائم و نشانه‌هایی خواهد بود.

سالیسیلات‌ها توسط کبد متابولیزه می‌شوند و از طریق ادرار دفع می‌شوند. توانایی حذف سالیسیلات‌ها به طور موثر توسط خون و pH ادرار (اسیدیته/ قلیایی) و عملکرد کلیه و کبد تعیین می‌شود.

افرادی که اختلال در عملکرد کبد یا کلیه دارند ممکن است حساسیت بیش‌تری نسبت با مسمومیت با سالیسیلات داشته باشند. مسمومیت با سالیسیلات یک بیماری جدی است که اغلب نیاز به بستری شدن در بیمارستان و نظارت دقیق دارد. در موارد شدید، عدم تعادل اسید و باز با گذشت زمان بدتر شده و باعث عدم تعادل الکترولیت‌ها (ازدیاد پتاسیم خون)، کاهش گلوکز خون و کم آبی بدن می‌شود و منجر به تشنج، توهم، هذیان، کما و حتی مرگ می‌گردد.

سمیت حاد و مزمن با علائم مشابهی بروز می‌کند، اما سمیت مزمن با سطوح پایین تر سالیسیلات همراه است. علاوه بر این، مسمومیت مزمن به احتمال زیاد در افراد مسن رخ می دهد که باعث هذیان گویی، کمبود انرژی، تجمع مایعات در ریه‌ها (ادم ریوی)، نارسایی کلیه، اختلالات اسید و باز و یا الکترولیت‌های غیرطبیعی می‌شود.

بسیاری از این علائم  در بیماران مسنی که سالیسیلات مصرف نمی‌کنند وجود دارد، بنابراین تشخیص مصرف بیش از حد سالیسیلات یا مسمومیت در این گروه سنی ممکن است دشوار باشد.

در صورت استفاده دقیق و رعایت دستورات دوز مصرفی، دوزهای درمانی سالیسیلات‌ها برای اکثر بزرگسالان بی‌خطر و موثر است. با این حال بزرگسالان هنگامی که نادانسته محصولات دارویی مختلف حاوی سالیسیلات‌ها را مصرف می کنند ممکن است به مشکل برخورد کنند.

- در بسیاری از داروهای بدون نسخه، سالیسیلات به عنوان یکی از مواد تشکیل دهنده وجود دارد. اگر از مواد تشکیل دهنده آن بی‌اطلاع باشید، به اشتباه بیش از یکی از این داروها را با هم مصرف می‌کنید، در نتیجه مواجه با اثر تجمعی و مقدار زیادی سالیسیلات بلعیده شده می‌گردید.

- در دسترس بودن گسترده و آسان داروهای حاوی سالیسیلات نیز می‌تواند برخی را گمراه کند و فکر کنند این دارو بسیار ایمن است و استفاده‌ی بیش‌تر آن اشکال ندارد.

- در صورت وجود دردی که با دوز اولیه تسکین نیافته (بدون آگاهی از خطر مسمومیت با دوز اضافی) اگر به مصرف دارو ادامه داده شود، مسمومیت دارویی ممکن است اتفاق بیفتد.

- در افراد مسن، این سناریوها به ویژه می‌توانند یک مشکل باشند زیرا شرایط زمینه‌ای و وضعیت سلامت عمومی می‌تواند توانایی حذف سالیسیلات از بدن را کاهش دهد.

مصرف آسپرین در کودکان و نوجوانان به دلیل خطر ابتلا به سندرم ری توصیه نمی‌شود (بیماری که با آسیب حاد مغزی مشخص می‌شود) زیرا در صورت ابتلا به این سندرم تغییراتی در رفتار، حالت تهوع، استفراغ و اختلال در عملکرد کبد ایجاد می‌شود که می‌تواند کشنده باشد.

اگرچه آسپرین به طور روزمره برای جوانان تجویز نمی‌شود، اما ممکن است در اثر بلعیدن تصادفی یا عمدی  دچار مسمومیت شوند. کرم‌های موضعی که حاوی سالیسیلات هستند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند زیرا حاوی دوزهای بسیار بالایی هستند.