آنفلوانزا (فلو) یک عفونت تنفسی ویروسی متداول است که باعث ایجاد بیماری از خفیف تا شدید می‌شود و گاهی اوقات کشنده است. آزمایش آنفلوانزا وجود ویروس را در نمونه‌ای از ترشحات تنفسی تشخیص می‌دهد. آنفلوانزا فصلی است و معمولاً از اواخر پاییز شروع شود و در اوایل بهار از بین برود. 

طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، آنفلوانزا هر ساله میلیون‌ها آمریکایی را تحت تاثیر  قرار می‌دهد. علائم و نشانه‌هایی مانند سردرد، تب، لرز، دردهای عضلانی، خستگی، گرفتگی بینی، گلو درد و سرفه نسبت به علائم ناشی از سرماخوردگی شدیدتر و طولانی‌تر است. دو نوع ویروس آنفلوانزا، A و B، وجود دارد که قدرت انتقال بالایی دارند و باعث پاندمی‌های سالانه و اکثر همه گیری‌ها می‌شوند. 

نوع C می‌تواند بیماری خفیف تنفسی ایجاد کند و تصور نمی شود که موجب همه گیری ها شود. انواع مختلفی از  زیرگونه های ویروس آنفلوانزای A وجود دارد و نام آن‌ها بر اساس اجزای آنتی ژنیک ویروس، هماگلوتینین (H) و نورآمینیداز (N) نام گذاری شده است. شایع‌ترین ویروس‌های آنفلوانزای A که در حال حاضر انسان را آلوده می‌کند، دارای زیرگروه‌های H1N1 و H3N2 است.

تشخیص و درمان آنفلوانزا توسط پزشکان یک امر متداول است و نیازی به تست آزمایشگاهی ندارند، به ویژه در اوج فصل آنفلوانزا و زمانی که آنفلوانزا قبلاً در یک منطقه ثبت شده است. 

اگرچه، آزمایش آنفلوانزا می‌تواند به رد سایر بیماری‌ها کمک کند و احتمال استفاده از آنتی بیوتیک‌های غیر ضروری را در افراد کاهش دهد، در حالی که احتمال دریافت درمان ضد ویروسی در اوایل بیماری (زمانی که بسیار موثر است)، افزایش می‌یابد.

همچنین، اگر شیوع بیماری تنفسی در یک محیط محدود مانند بیمارستان، خانه سالمندان یا مدرسه وجود داشته باشد، آزمایش آنفولانزا به تعیین علت شیوع کمک می‌کند. آزمایش آنفلوانزا همچنین به مراکز درمانی محلی و ایالتی کمک می‌کند و CDC آنفلوانزا را در جوامع بررسی کند. 

از آنجایی که ویروس آنفولانزا هر ساله تغییر می‌کند، آزمایش به CDC کمک می‌کند تا زیر گونه‌ها و استرین‌های آنفولانزا را که در آن سال در حال گردش است، شناسایی و کنترل کند، اطلاعاتی را برای تولید واکسن آنفلوانزا جمع‌آوری کند و همچنین استرین‌ها را از نظر مقاومت در برابر داروهای ضد ویروس مورد پایش قرار می‌دهد. چندین نوع مختلف آزمایش آنفلوانزا وجود دارد و آن‌ها اهداف مختلفی دارند. بخش "چگونه از این تست استفاده می‌شود؟" را برای کسب اطلاعات بیشتر بخوانید.

چگونه نمونه برای آزمایش جمع‌آوری می‌شود؟ 

تکنیک جمع‌آوری نمونه در آزمایش آنفلوانزا بسیار مهم است و انواع مختلف آزمایش آنفلوانزا به کمک تکنیک‌های مختلف جمع آوری می‌شود.

بهترین نمونه معمولاً آسپیراسیون بینی است، اما ممکن است از سواب برای ناحیه‌ی بینی حلقی (نازوفارنکس) یا ترشحات بینی نیز استفاده شود. در بعضی شرایط، یک پزشک ممکن است از سواب گلو استفاده کند، اما سواب گلوحاوی ویروس کمتری نسبت به آسپیره  بینی حلقی (نازوفارنکس) است و بنابراین ممکن است برای آزمایش سریع که در آن حساسیت اهمیت دارد، مناسب نباشد. 

برای جمع‌آوری یک آسپیره از بینی، فرد جمع‌کننده نمونه با استفاده از یک سرنگ مقدار کمی مایع نمکی استریل را به داخل بینی منتقل می‌کند، سپس مکش ملایمی را برای جمع‌آوری مایع حاصل (نمک و مخاط) انجام می‌دهد. برای حفظ ارگانیسم های موجود در نمونه، نمونه را در یک ظرف مخصوص قرار می‌دهند، که به آن محیط انتقال ویروس "viral transport media" یا VTM می‌گویند.

سواب نازوفارنکس با نگه داشتن سر به عقب، یک سواب داکرون (مانند یک ®Q-tip بلند) به آرامی در یکی از سوراخ‌های بینی قرار می‌گیرد تا زمانی که مقاومت حاصل شود (حدود ۱ تا ۲ اینچ داخل بینی می‌شود) سپس چندین بار سواب را چرخانده و خارج می‌‌کنیم . این روش ممکن است احساس غلغلک  کمی ایجاد کند و باعث اشکریزی از چشم شود.

 آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه به آمادگی برای آزمایش نیاز است؟ 

به هیچ گونه آمادگی برای آزمایش نیاز نیست.