آنتی‌بادی‌های هیستون، اتوآنتی‌بادی هستند. این‌ها آنتی بادی‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن فرد تولید می‌شوند و هیستون‌های خود او را هدف قرار می‌دهند. هیستون‌ها پروتئین‌هایی هستند که بخشی از کروماتین (ماده ژنتیکی موجود در هسته سلول‌ها) را تشکیل می‌دهند. از آنجا که هیستون‌ها در داخل سلول‌ها یافت می‌شوند، این حمله به "خود" می‌تواند علائمی را در سراسر بدن ایجاد کند. این آزمایش وجود آنتی بادی هیستون را در خون تشخیص می‌دهد.

اتوآنتی بادی‌های هیستون یکی از چندین نوع آنتی بادی ضد هسته‌ای (ANA) هستند. ANA با انواع مختلفی از اختلالات خود ایمنی همراه است. وجود یا عدم وجود آنتی بادی‌های ضد هسته‌ای خاص برای کمک به تشخیص اینکه فرد ممکن است به کدام اختلال مبتلا باشد استفاده می‌شود.

داروها می‌توانند تولید آنتی بادی هیستون را در برخی افراد تحریک کنند و می‌توانند باعث ایجاد نوعی لوپوس به نام لوپوس اریتماتوز ناشی از دارو شوند. تا 95 درصد از مبتلایان به لوپوس ناشی از دارو، آنتی بادی هیستون دارند. اتوآنتی بادی‌ها همچنین ممکن است در 50 درصد از افراد مبتلا به لوپوس غیر دارویی و در 20 درصد از افراد مبتلا به سایر بیماری‌های بافت همبند ایجاد شوند.

-بسیاری از داروها با لوپوس ناشی از دارو در برخی افراد مرتبط است. برخی از نمونه‌های متداول‌تر عبارتند از:

• هیدرالازین
• ایزونیازید
• مینوسیکلین
• پنی‌سیلامین
• پروکائین آمید
• کینیدین

-انواع دیگر داروهای مرتبط با لوپوس ناشی از دارو عبارتند از:

• آنتی بیوتیک‌ها
• داروهای ضد تشنج
• عوامل ضد فاکتور نکروز تومور (ضد TNF)
• اینترفرون آلفا
• داروهای فشار خون
• متیل دوپا
• داروهای تیروئید