هپاتیت C یا HCV ویروسی است که باعث عفونت کبد می‌شود و با التهاب و آسیب کبدی مشخص می‌شود. آزمایش‌های هپاتیت C گروهی از آزمایش‌ها است که برای تشخیص عفونت هپاتیت C و هدایت و نظارت بر درمان این عفونت انجام می‌شوند. آزمایش‌های هپاتیت C شامل موارد زیر است:

• آزمایش آنتی بادی HCV - آنتی بادی‌هایی را در خون شناسایی می‌کند که در پاسخ به عفونت HCV تولید می‌شوند.
• تست HCV RNA، RNA - ویروس هپاتیت C را در خون شناسایی و اندازه‌گیری می‌کند.
• آزمایش ژنوتیپ HCV - زیرگونه‌ی خاص ویروس را تعیین می‌کند. این اطلاعات درهدایت درمان مفید است.

هپاتیت C یکی از پنج ویروسی است که تاکنون به‌عنوان عوامل هپاتیت شناخته شده‌اند. 4 ویروس دسگر عبارتند از  A ، B ، D و E. HCV از طریق آلودگی خون، در وهله‌ی اول از طریق اشتراک سوزن و سرنگ آلوده در هنگام استفاده از داروی تزریقی وریدی در بدن پخش می‌شود. HCV با به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی آلوده به خون (به عنوان مثال تیغ، مسواک)، از طریق رابطه جنسی با فرد آلوده، وارد شدن نوک سوزن به بدن کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، خال کوبی غیرقانونی و همچنین از طریق مادر به کودک در دوران بارداری و زایمان، نیز منتقل می‌شود. قبل از اینکه آزمایش‌های HCV در دهه ۱۹۹۰ در دسترس باشد، HCV اغلب از طریق انتقال خون منتقل می‌شد. در حال حاضر هیچ واکسنی برای جلوگیری از هپاتیت C وجود ندارد.

• هپاتیت C حاد - برای برخی از افراد، عفونت با HCV یک بیماری کوتاه مدت است که معمولاً همراه با علائم کم، خفیف یا بدون علائم است و ویروس بدون درمان خاص، از بدن پاک می‌شود. گاهی اوقات (حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از مواقع)، این مرحله حاد عفونت می‌تواند علائم شدیدتری به‌ویژه زردی و خستگی ایجاد کند.

• هپاتیت C مزمن - بیش از نیمی از افراد آلوده به هپاتیت C مزمن مبتلا می‌شوند که بدون درمان می‌تواند منجر به مشکلات جدی و طولانی مدت در سلامتی مانند سیروز و سرطان کبد شود و ممکن است کشنده باشد. هپاتیت مزمن با گذشت زمان به آرامی پیشرفت می‌کند، بنابراین افراد آلوده ممکن است از ابتلا به این بیماری آگاهی نداشته باشند تا زمانی که باعث آسیب کبد شود و بر عملکرد کبد تأثیر بگذارد.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) تخمین می‌زند که تقریباً ۴۴۷۰۰ مورد هپاتیت C حاد در ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ وجود داشته است و ۲/۴ میلیون نفر در ایالات متحده با هپاتیت مزمن C زندگی می‌کنند. بسیاری از این افراد از آلوده شدن خود خبر ندارند و تنها راه، انجام آزمایش هپاتیت C است. در صورت تشخیص هپاتیت C، پزشک ممکن است یک درمان ضد ویروسی را برای بهبود عفونت شما توصیه کند یا شما را به یک پزشک متخصص در حیطه درمان بیماری‌های کبد یا بیماری‌های عفونی معرفی کند. آزمایش HCV RNA ممکن است قبل از شروع درمان تکرار شود تا مشخص شود ویروس هنوز وجود دارد و عفونت شما همچنان ادامه دارد و همچنین یک پایه برای مقایسه در حین درمان را فراهم می کند.

چندین درمان ضد ویروسی برای درمان هپاتیت C وجود دارد. در حالی که برخی از آن‌ها نوع خاصی از ژنوتیپ‌ها را درمان می کنند، برخی از آن‌ها نیز همه ژنوتیپ‌ها را درمان می‌کنند. درمان معمولاً شامل مصرف دارو از راه دهان (خوراکی) برای حدود ۸ تا ۱۲ هفته است، اگرچه در بعضی موارد طولانی‌تر است. این داروها می‌توانند بیش از ۹۰٪ افراد مبتلا به هپاتیت C مزمن را با عوارض جانبی نسبتاً کمی درمان کنند. اگر ۱۲ هفته پس از اتمام درمان، هیچ HCV قابل تشخیصی در خون نداشته باشد، عفونت شما درمان شده تلقی می‌گردد.