نقرس چیست؟

نقرس شکل رایج ازآرتریت است که به دلیل سطوح بالای اسید اوریک در خون ایجاد میشود. اسید اوریک طی تجزیه موادی به نام پورین در بدن تولید میشود. پورین‌ها در تمام بافت‌های بدن و در بسیاری ازغذاها مانند گوشت قرمز، جگر و قلوه و کله پاچه، برخی از انواع غذاهای دریایی، لوبیا خشک، نخود فرنگی، مارچوبه، قارچ و آبجو یافت می‌شوند.

غلظت اسید اوریک در خون زمانی که تولید اسید اوریک در بدن افزایش می‌یابد بالا می رود، در حالاتی که فرد غذاهای حاوی مقادیر بالائی از پورین مصرف می‌کند یا کلیه‌ها قادر به حذف اسید اوریک به اندازه کافی نیستند، نیز می‌تواند افزایش یابد. در افراد مبتلا به نقرس، سطوح بالای اسید اوریک بلورهای اورات سوزنی شکلی را تشکیل می‌دهد که در اطراف مفاصل تجمع می‌کنند و رسوبات زیر پوست را تشکیل می‌دهند. مفصلی که بیشتر درگیر می شود شست پا است، اما نقرس می‌تواند مفاصل دست، آرنج، مچ دست، زانو، مچ پا و پا را نیز درگیر کند.

افراد مبتلا به نقرس دوره‌های شدید التهاب، تورم، گرما و درد شدید در مفاصل آسیب‌دیده را تجربه می‌کنند. در اوایل بیماری، عودهای نقرس معمولاً از چند روز تا چند هفته طول می کشد. با گذشت زمان، حمله ها بیشتر اتفاق می‌افتند و یا بیشتر طول می‌کشند زیرا برخی از افراد به شکل مزمن نقرس، به نام آرتریت نقرسی، مبتلا می‌شوند.

نقش تست‌های نقرس

آزمایش نقرس می‌تواند برای تشخیص علت علائم فرد، کمک به پزشکان در برنامه ریزی درمان و کنترل بر درمان نقرس استفاده شود:

تشخیص: آزمایش نقرس به پزشکان کمک می‌کند نقرس را شناسایی کنند، آن را از سایر بیماری‌ها تشخیص دهند و علت افزایش غلظت اسید اوریک در خون را بررسی کنند.

تعیین درمان: برای بسیاری از بیماران، اقدام به کاهش اورات اولین رویکرد برای درمان نقرس است. آزمایش آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA) برای بیماران با پیشینه قومی یا نژادی خاص برای تعیین خطر عوارض جانبی شدید در حین مصرف داروهای کاهش دهنده اورات توصیه می‌شود.

پایش بر درمان: بیماران تحت درمان برای نقرس ممکن است به طور مداوم غلظت اسید اوریک در خون خود را کنترل کنند. بررسی سطح اسید اوریک در خون می‌تواند به پزشکان کمک کند تا مطمئن شوند که دارو به درستی کار می‌کند.