گاسترین هورمونی است که توسط "سلول‌های G" در بخشی از معده به نام آنتروم تولید می‌شود. این هورمون تولید اسید در معده را در طی فرآیند هضم تنظیم می‌کند. این آزمایش میزان گاسترین را در خون اندازه گیری می‌کند تا به ارزیابی فرد مبتلا به زخم معده عود کننده یا سایر علائم جدی شکم کمک کند.

هنگام خوردن غذا، آنتروم معده متسع می‌شود و حضور غذا باعث ترشح گاسترین می‌گردد. گاسترین به نوبه خود سلول‌های جداری (پاریتال) را تحریک می‌کند تا اسید معده تولید کنند. اسیدیته به هضم غذا کمک می‌کند و افزایش اسیدیته در نهایت ترشح گاسترین را سرکوب می‌کند. این سیستم بازخورد به طور معمول منجر به غلظت کم گاسترین در خون، به ویژه در حالت ناشتا می‌شود. بیماری‌های نادر مانند هیپرپلازی سلول‌های G و گاسترینوماها، از جمله سندرم زولینگر-الیسون، می‌تواند باعث تولید بیش از حد گاسترین و اسید معده شود که می‌تواند منجر به زخم‌های معده تهاجمی شود که درمان آن دشوار است.

گاسترینوماها تومورهای تولید کننده گاسترین هستند. سندرم زولینگر-الیسون نوعی بیماری است که به دلیل وجود یک یا چند گاسترینوما ایجاد می‌شود و با سطوح بالای گاسترین، افزایش بسیار زیاد تولید اسید معده و زخم معده مشخص می‌شود. گاسترینوماها معمولاً در پانکراس تشکیل می‌شوند، گرچه سلول‌های غدد درون ریز پانکراس به طور معمول گاسترین ایجاد نمی‌کنند. بیش از نیمی از آن‌ها بدخیم هستند و باعث سرطان می‌شوند که می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن مانند کبد گسترش یابد. حتی تومورهای کوچک نیز می‌توانند مقادیر زیادی گاسترین تولید کنند.

چگونه نمونه برای آزمایش گرفته می‌شود؟

نمونه خون توسط سرنگ از ورید بازو، گرفته می‌شود.

آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه به آمادگی برای انجام آزمایش نیاز است؟

باید ۱۲ ساعت ناشتا باشید و ۲۴ ساعت قبل از آزمایش از مصرف الکل خودداری کنید. پزشک ممکن است از شما بخواهد چندین روز قبل از آزمایش از مصرف برخی داروهای معده خودداری کنید. داروهایی که می‌توانند سطح گاسترین را افزایش دهند شامل آنتی اسیدها، عوامل مسدود کننده H2 (مانند سایمتیدین) و مهار کننده‌های پمپ پروتون (مانند امپرازول) هستند. این‌ها از بازخورد منفی طبیعی که در آن اسیدیته تولید گاسترین را سرکوب می‌کند جلوگیری می‌کنند.