آلرژی غذایی چه تفاوتی با حساسیت و عدم تحمل غذایی دارد؟

آلرژی غذایی با حساسیت یا عدم تحمل غذایی متفاوت است. تفاوت اصلی این است که آلرژی سیستم ایمنی را درگیر میکند در حالی که بیشتر عدم تحمل‌ها یا حساسیت‌ها مربوط به سیستم گوارشی است.

نمونه‌هایی از واکنش‌های غیر آلرژیک نسبت به غذا عبارت از عدم تحمل لاکتوز (ناتوانی در هضم مناسب قند موجود در محصولات شیر)، حساسیت به کافئین و عدم تحمل گلوتن می‌باشد. در حالی که این‌ها می‌توانند علائم آزاردهنده‌ای ایجاد کنند، اما پاسخ بیش از حد سیستم ایمنی را تحریک نمی‌کنند و واکنش‌های آلرژیک نیستند. سایر تفاوت‌های مهم که معمولاً بین آلرژی‌های غذایی و عدم تحمل و حساسیت‌ها یافت می‌شود عبارتند از:

• برای آلرژی‌های غذایی، مقدار مصرف اغلب مهم نیست، و حتی تماس غذا با پوست ممکن است باعث واکنش شود. در حالیکه برای عدم تحمل و حساسیت، افزایش مصرف معمولا علائم را بدتر می‌کند.
• عدم تحمل و حساسیت در هر زمان علائم بصورت یکسان بروز می‌کند. در مقابل، واکنش‌های پس از قرار گرفتن در معرض آلرژن می‌تواند از نظر نوع علائم و شدت آن‌ها، از جمله احتمال واکنش‌های تهدیدکننده زندگی، متفاوت باشد.

آزمایش آلرژی غذایی بر شناسایی چیزهایی متمرکز است که باعث تحریک سیستم ایمنی می‌شوند و در نتیجه، از تست حساسیت غذایی متمایز است.

نقش تست‌های آلرژی غذایی

تست‌های آلرژی غذایی به تشخیص یک آلرژی خاص کمک می‌کند. آنها بعد از اینکه کسی قبلاً علائم واکنش آلرژیک را نشان داده است مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگر کسی علائم آلرژی را نشان نداده باشد، انجام آزمایش آلرژی غذایی بندرت لازم می‌شود.

پس از تشخیص آلرژی، می‌توان از آزمایش برای کنترل بر اینکه آیا فرد هنوز آلرژیک است یا خیر استفاده کرد. بسیاری از آلرژی‌های غذایی، بویژه در کودکان، با گذشت زمان از بین می‌روند، و این نوع آزمایش‌های پیگیری می‌تواند به تعیین اینکه آیا آنها می‌توانند با خیال راحت غذایی را مصرف کنند که قبلاً نسبت به آن واکنش آلرژیک داشته‌اند کمک نماید.

انواع تست‌های آلرژی غذایی

برای تعیین اینکه آیا آلرژی غذایی دارید یا خیر، می توان از چندین نوع آزمایش مختلف استفاده کرد. برخی از آزمایش‌ها شامل قرار گرفتن مستقیم در معرض یک آلرژن مشکوک است و برای رعایت ایمنی شما، این آزمایش‌ها باید در یک محیط پزشکی و زیر نظر یک متخصص سلامت انجام شود.

• تست خراش پوستی شامل قرار دادن یک قطره از یک آلرژن احتمالی روی پوست شما و سپس خراش دادن آن ناحیه با یک سوزن بسیار کوچک است تا ماده مورد نظر درست زیر لایه بالایی پوست نفوذ کند. حتی اگر غذا خورده نمی‌شود، واکنش آلرژیک در پوست تشخیص داده می‌شود. در صورت بروز واکنش شدید، این آزمایش باید تحت کنترل دقیق پزشکی انجام شود.
• آزمایش خون برای آلرژی سطح پروتئین‌هایی به نام ایمونوگلوبولین E (IgE) را اندازه‌گیری می‌کند که در صورت داشتن حساسیت به غذای خاصی می‌تواند افزایش یابد.
• چالش غذای خوراکی شامل خوردن تدریجی مقادیر بیشتری از غذا در فواصل زمانی مشخص در یک دوره چند ساعته است. در طول آزمایش، شما به دقت تحت نظر پزشک قرار می گیرید تا ببیند آیا واکنش آلرژیک وجود دارد یا خیر و در صورت بروز واکنش شدید بلافاصله درمان شود.
• حذف ماده غذائی یک روش آزمایش سخت نیست، اما ممکن است برای آماده شدن برای آزمایش‌های دیگر و بررسی اینکه آیا اجتناب از یک غذا علائم آلرژی را کاهش می‌دهد یا خیر، استفاده شود. حذف غذا به طور کلی مستلزم کنترل دقیق رژیم غذایی برای مدتی است تا اطمینان حاصل شود که در معرض یک یا چند آلرژن قرار ندارید.

در حالی که انواع دیگر تست‌ها ممکن است به عنوان تست‌های آلرژی غذایی به بازار عرضه شوند، کارشناسان و سازمان‌های حرفه‌ای  استفاده از آن‌ها را منع می‌کنند زیرا اینکه بدرستی تعیین کنند که چه زمانی یک فرد آلرژی واقعی دارد ثابت نشده است.

آماده شدن برای انجام آزمایش آلرژی غذایی

آزمایش‌های آلرژی معمولاً توسط پزشک درخواست می‌شود. قبل از درخواست آزمایش، پزشک در مورد علائم شما و زمان بروز آنها سوال می‌کند تا محتمل ترین ماده آلرژن را برای آزمایش شناسایی کند. همچنین ممکن است به یک متخصص آلرژی، در تشخیص و درمان آلرژی ارجاع داده شوید.

بسیاری از تست‌های آلرژی باید با کنترل پزشک انجام شود زیرا احتمال واکنش شدید وجود دارد. این گونه از آزمایشات تقریباً همیشه در بیمارستان، کلینیک یا مطب پزشک انجام می‌شود.

آزمایش خون برای آلرژی غذایی مستلزم قرار گرفتن در معرض ماده‌ی غذائی مشکوک نیست و به اقدامات احتیاطی مشابهی نیاز ندارد. نمونه خون ممکن است در مطب پزشک یا آزمایشگاه گرفته شود و برای تجزیه به آزمایشگاه رفرانس فرستاده شود.

تست در منزل

کیت‌های آزمایش خانگی برای آزمایش خون مربوط به آلرژی غذایی موجود است. این آزمایش‌ها شامل سوزن زدن به سرانگشت و قرار دادن یک یا چند قطره خون روی نوار تست است. سپس نوار تست را به آزمایشگاهی که ایمونوگلوبولین خون شما را برای علائم آلرژی احتمالی آزمایش می کند ارسال می‌کنند.

نتیجه آزمایش مثبت به تنهایی نمی‌تواند آلرژی غذایی را تشخیص دهد. درعوض، پزشک باید علائم و سابقه سلامتی شما را همراه با نتایج آزمایشی بررسی کند. هنگامی که علائم آلرژی را قبل از آزمایش با پزشک خود در میان می گذارید، پزشک می‌تواند محتمل ترین آلرژن‌ها را جستجو کند. با این وجود، با آزمایش‌های خانگی که به دنبال فهرست از پیش تعیین‌شده آلرژن‌ها هستند، این امکان وجود ندارد.

از آنجایی که آزمایش آلرژی روی خون می‌تواند نتایج مثبت کاذب را نشان دهد، اگر آزمایش خانگی شما نشان دهد که شما ممکن است آلرژی داشته باشید، احتمالاً پزشک آزمایش های بعدی و تکمیلی را درخواست می‌کند.