اتانول ماده‌ی مست‌کننده نوشیدنی‌های الکلی مانند آبجو، شراب و مشروبات الکلی است. این آزمایش میزان اتانول موجود در خون، ادرار، هوای بازدمی یا بزاق را اندازه‌گیری می‌کند.

هنگامی‌که اتانول مصرف می‌شود، دستگاه گوارش آن را جذب می‌کند. سپس اتانول از طریق خون در سراسر بدن منتشر می‌شود. بدن مقدار کمی اتانول را از طریق ادرار یا از ریه‌ها هنگام بازدم دفع می کند، اما مقدار  بیشتر اتانول توسط کبد متابولیزه می‌شود.

کبد می‌تواند معادل مقدار اتانول موجود در 12 اونس آبجو، 5 اونس شراب یا 5/1 اونس ویسکی را در هر ساعت متابولیزه کند. در فردی که بیش از این مقادیر بنوشد، میزان اتانول در خون افزایش می‌یابد. بااین‌حال، عوامل خاصی بر متابولیسم الکل، به‌ویژه مقدار غذای مصرفی قبل و هنگام نوشیدن تأثیر می‌گذارد. میزان متابولیسم نیز می‌تواند با سن، جنس، وزن، داروهای هم‌زمان و وضعیت ژنتیکی متفاوت باشد.

نوشیدن مشروبات الکلی به مقدار بیش از توان متابولیسمی توسط کبد می‌تواند منجر به افزایش سطح اتانول در خون شود. این امر منجر به علائم و نشانه‌های مسمومیت مانند خونریزی چشم، برافروختگی صورت، اختلال گفتار، پاسخ کند به سؤالات یا نظرات، اختلال در قضاوت، کاهش مهارت‌های حرکتی، خواب‌آلودگی یا خواب رفتن و یا استفراغ می‌شود.

باوجود سطح اتانول خون بسیار بالا، ممکن است علائم و نشانه‌های جدی‌تری از مسمومیت مانند گیجی، بی‌حسی، لرزش، تنفس نامنظم یا کند، از دست دادن هوشیاری، تشنج و دمای پایین بدن (هیپوترمی) ظاهر شود. اتانول سطح خونی بسیار بالا می‌تواند کشنده باشد. مصرف طولانی‌مدت و بیش‌ازحد الکل می‌تواند منجر به ایجاد چندین مشکل پزشکی مانند بیماری کبد، مشکلات قلبی عروقی، افسردگی و اضطراب شود.