میزان رسوب گلبول‌های قرمز (سدیمان) آزمایشی است که به طور غیر مستقیم درجه و میزان التهاب موجود در بدن را اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش در واقع میزان سقوط (رسوب) اریتروسیت‌ها (گلبول‌های قرمز) در نمونه‌ای از خون که در یک لوله آزمایش بلند و کم قطر ریخته شده و بصورت عمودی در دستگاهی قرار داده می‌شود، را اندازه‌گیری می‌کند. پس از یک ساعت در قسمت بالای لوله، طول ستونی از پلاسما را که در نتیجه‌ی رسوب گلبول‌های قرمز پدید آمده است بر حسب میلی‌متر اندازه‌گیری و گزارش می‌کنند.

 هنگامی که نمونه خون در یک لوله قرار می‌گیرد، گلبول‌های قرمز خون به طور نرمال به آرامی ته نشین می‌شوند و مقدار کمی از پلاسمای شفاف بجای خود باقی می‌گذارند. سلول‌های قرمز در حضور افزایش سطح پروتئین‌ها، به ویژه پروتئین‌هایی به نام واکنش دهنده‌های فاز حاد، با سرعت بیشتری ته‌نشین می‌شوند. سطح  پروتئین‌های واکنش دهنده فاز حاد مانند پروتئین واکنش پذیر(c CRP) و فیبرینوژنِ خون در پاسخ به التهاب افزایش می‌یابد.

التهاب بخشی از پاسخ ایمنی بدن است که می‌تواند بصورت حاد پدید آید، یا پس از ضربه بسرعت ایجاد شود، ممکن است آسیبِ پدید آمده یا عفونت به سرعت در حال پیشرفت باشد یا در مدت طولانی (مزمن) همراه با شرایطی مانند بیماری‌های خود ایمنی یا سرطان رخ دهد. سدیمان یک آزمایش تشخیصی نیست بلکه یک آزمایش غیر اختصاصی است که ممکن است در برخی از شرایط فوق افزایش یابد. این آزمایش اطلاعات عمومی در مورد وجود یا عدم وجود یک بیماری التهابی را بدست می‌دهد.

با توجه به آزمایش‌های جدیدتر که ارزش تشخیصی بیشتری دارند، در مورد مفید بودن آزمایش سدیمان ممکن است ابهاماتی وجود داشته باشد. با این وجود، آزمایش سدیمان به طور معمول برای تشخیص و پایش بر التهاب شریان گیجگاهی، واسکولیت سیستمیک و پلی میالژیا روماتیکا انجام می‌شود. سدیمان بسیار بالا در کمک به تشخیص افتراقیِ بیماری روماتیسمی آزمایش مفیدی است. بعلاوه، این آزمایش در بعضی شرایط، مانند مناطقی که با منابع محدود مواجه بوده و آزمایش‌های جدیدتر در دسترس‌شان نیست و یا هنگام نظارت و پایش روند  یک بیماری، گزینه خوبی است.