ویروس اپشتین بار (EBV) ویروسی است که به‌طور معمول باعث یک بیماری خفیف تا متوسط ​​می‌شود. آزمایش خون برای ویروس اپشتین بار آنتی بادی‌های EBV را در خون تشخیص می‌دهد و به تشخیص عفونت EBV کمک می‌کند.

ویروس اپشتین بار موجب عفونتی می‌شود که بسیار شایع است. طبق گزارشات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، بیشتر مردم در ایالات متحده در برخی از دوره‌های زندگی خود به بیماری EBV مبتلا می‌شوند. ویروس بسیار مسری است و به‌راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌‍شود. این ویروس در بزاق افراد مبتلا وجود دارد و می‌تواند از طریق تماس نزدیک مانند بوسیدن و از طریق ظروف یا لیوان و فنجان‌های مشترک بین افراد پخش شود.

پس از اولین برخورد با EBV، چند هفته طول می‌ کشد تا علائم مرتبط ظاهر شوند (دوره کمون). در طی عفونت حاد اولیه، ویروس به تعداد زیادی تکثیر می‌شود. سپس تعداد ویروس‌ها کاهش یافته و علائم مربوط به آن برطرف می‌شوند، اما ویروس هرگز به طور کامل از بین نمی‌رود. ویروس EBV به‌صورت نهفته تا پایان عمر در بدن فرد باقی مانده و ممکن است دوباره فعال شود اما معمولاً مشکلات کمی ایجاد می کند مگر اینکه سیستم ایمنی بدن به طور قابل توجهی ضعیف شده باشد.

بیشتر افراد در دوران کودکی به بیماری EBV مبتلا شده و علائم کم یا خفیفی را تجربه کرده یا علائمی نداشته‌اند. با این حال، هنگامی که عفونت اولیه در نوجوانی رخ می‌دهد، می‌تواند باعث مونونوکلئوز عفونی شود که معمولاً مونو نامیده می‌شود، بیماری همراه با خستگی، تب، گلودرد، تورم غدد لنفاوی، بزرگ شدن طحال و گاهی بزرگ شدن کبد می‌باشد. این علائم در حدود ۲۵٪ نوجوانان و جوانان مبتلا رخ می‌دهد و معمولاً در طی یک یا دو ماه برطرف می‌شود.

افراد مبتلا به مونو به‌طور معمول با علائم بیماری و یافته‌های مربوط به آزمایش شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش مونو (که آنتی بادی هتروفیل را آزمایش می‌کند) تشخیص داده می‌شوند. حدود ۲۵٪ از کسانی که مونو دارند، آنتی بادی هتروفیل تولید نمی‌کنند و یک آزمایش منفی خواهند داشت. این به ویژه در مورد کودکان بیشتر صدق می‌کند. برای تعیین اینکه آیا علائمی که این افراد تجربه می‌کنند به دلیل عفونت فعلی با ویروس EBV است، می‌توان از آزمایشات آنتی بادی EBV استفاده کرد.

EBV شایع‌ترین علت مونو است. طبق اظهارات CDC، سایر علل ایجاد مونو شامل سیتومگالوویروس (CMV)، هپاتیت A، هپاتیت B یا هپاتیت C، سرخجه و توکسوپلاسموز است. گاهی اوقات، تشخیص EBV از این بیماری‌ها مهم است. به‌عنوان مثال، ممکن است تشخیص علت علائم یک بیماری ویروسی در یک زن باردار مهم باشد. به این معنی که این آزمایش می‌تواند به تشخیص عفونت اولیه EBV، (که ثابت نشده روی نوزاد در حال رشد تأثیر می‌گذارد)، از یک عفونت ویروس سایتومگال، ویروس هرپس سیمپلکس یا عفونت توکسوپلاسموز کمک کند، زیرا این بیماری‌ها می‌توانند در دوران بارداری عوارض ایجاد کنند و ممکن است به جنین آسیب برسانند.

همچنین می‌تواند برای رد کردن عفونت EBV و جستجوی علل دیگر علائم اهمیت داشته باشد. برای مثال، کسانی که دارای گلودرد استرپتوکوکی هستند، (عفونت ناشی از استرپتوکوک گروه A)، باید شناسایی و با آنتی بیوتیک درمان شوند. ممکن است فردی به جای مونو، استرپتوکوک داشته باشد یا هر دو حالت را همزمان داشته باشد.

چندین آزمایش برای انواع و کلاس‌های مختلف آنتی بادی EBV در دسترس است. آنتی بادی‌ها پروتئین‌هایی هستند که بدن در پاسخ ایمنی به چندین آنتی ژن مختلف ویروس اپشتین بار تولید می‌کند. در طی یک عفونت اولیه EBV، سطح هر یک از این آنتی بادی‌های EBV با پیشرفت عفونت در زمان‌های مختلف افزایش و کاهش می‌یابد. اندازه‌گیری این آنتی بادی‌ها در خون می‌تواند به تشخیص کمک کند و به‌طور معمول اطلاعات مربوط به مرحله عفونت و اینکه آیا عفونت فعلی، جدید و یا گذشته است را در اختیار پزشک قرار می‌دهد.