کاربامازپین دارویی است که در درجه اول برای درمان برخی اختلالات تشنج (که صرع نیز نامیده می‌شود) استفاده می‌شود، اما همچنین برای تثبیت خلق و خوی افراد مبتلا به بیماری دوقطبی، سهولت ترک الکل و کمک به کاهش برخی از انواع دردهای عصبی تجویز می‌شود. ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد صرع تجویز شود. این آزمایش سطح کاربامازپین را در خون اندازه گیری می‌کند.

سطح کاربامازپین کنترل  می‌شود زیرا دارو باید در محدوده درمانی محدودی نگهداری شود. اگر سطح خیلی پایین باشد، دارو ممکن است مؤثر نباشد و فرد ممکن است علائم (مانند تشنج، شیدایی یا درد) را تجربه کند. اگر سطح خیلی بالا باشد، ممکن است فرد عوارض جانبی سمی را تجربه کند. حفظ سطح درمانی این دارو به دلایل مختلف می تواند یک چالش باشد:

• دوزهای خوراکی کاربامازپین با سرعت‌های بسیار متغیر در دستگاه گوارش جذب می‌شود.
• از آنجایی که کاربامازپین توسط کبد متابولیزه می‌شود، هر چیزی که بر عملکرد کبد تأثیر می‌گذارد می تواند بر سطح خونی دارو تأثیر بگذارد.
• پس از تجویز طولانی مدت، کاربامازپین متابولیسم خود را القا (تحریک) می‌کند.
• بیشتر دارو به پروتئین پلاسما متصل می‌شود، اما این بخش آزاد دارو است که فعال است. شرایطی که بر اتصال پروتئین دارو تأثیر می‌گذارد ممکن است بر اثربخشی درمانی تأثیر بگذارد. این ممکن است زمانی رخ دهد که فردی آلبومین خون پایین، یا نارسایی کلیه داشته باشد و یا زمانی که بسیار جوان (نوزاد) یا مسن است، رخ دهد.
• متابولیت کاربامازپین، کاربامازپین-10 ، 11- اپوکسید، از نظر درمانی نیز فعال است و به اثر کلی دارو کمک می‌کند.
• داروهای متعددی اگر همراه با کاربامازپین مصرف شوند، ممکن است بر متابولیسم آن و ​​سطح خونی دارو تأثیر بگذارند.

دوز کاربامازپین باید به دقت تنظیم شود تا به غلظت ثابت در خون برسد. مقدار واقعی داروی مورد نیاز برای رسیدن به این حالت ثابت از فردی به فرد دیگر متفاوت است و ممکن است در طول زمان تغییر کند.

کاربامازپین معمولاً در درازمدت کنترل می شود زیرا برای درمان بیماری‌های مزمن صرع، اختلال دوقطبی، نورالژی عصب سه قلو و درد عصبی ناشی از دیابت تجویز می‌شود.

صرع بر توانایی مغز برای انتقال تکانه‌های الکتریکی و تنظیم فعالیت عصبی تأثیر می‌گذارد. در طی یک تشنج، فرد ممکن است تغییراتی در هوشیاری، تغییر در بینایی، بویایی و چشایی داشته باشد و ممکن است دچار تشنج شود. فراوانی تشنج‌ها از یک رویداد، تا تشنج‌های گاه به گاه تا تشنج‌های عود کننده متفاوت است. کاربامازپین برای کمک به پیشگیری از انواع خاصی از تشنج های عود کننده تجویز می‌شود.

اختلال دوقطبی یک وضعیت روانی است که با چرخه‌های افسردگی و شیدایی مشخص می‌شود که ممکن است روزها، هفته‌ها، ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد. در طول یک دوره افسردگی، افراد مبتلا ممکن است احساس غمگینی، ناامیدی، بی‌ارزشی و افکار خودکشی داشته باشند. در طول یک دوره شیدایی، افراد مبتلا ممکن است سرخوش، تحریک پذیر باشند، از قدرت تصمیم‌ گیری (قضاوت) ضعیف برخوردار باشند و در رفتارهای پرخطر شرکت کنند. کاربامازپین برای کمک به یکنواخت کردن خلق و خوی فرد مبتلا به اختلال دوقطبی، به ویژه مانیا، تجویز می‌شود.

نورالژی عصب سه قلو، وضعیتی که با درد عصب صورت و اسپاسم‌های عضلانی همراه است، و کره آتتوز حمله‌ای، (یک اختلال حرکتی که باعث حرکات غیرارادی اندام‌ها، تنه و عضلات صورت می‌شود) نیز گاهی با کاربامازپین درمان می‌شوند. درد نوروپاتیک محیطی دیابتی نیز همینطور است که بر عملکرد، خلق و خو و الگوهای خواب تقریباً 10 تا 20 درصد افراد مبتلا به دیابت تأثیر می گذارد.