پپتید ناتریورتیک نوع B (یا BNP) و پپتید ناتریورتیک نوع  N-terminal pro b (یا NTproBNP) از نظر مولکولی از نوع پپتید (پروتئین‌های کوچک) هستند که یا هورمون می‌باشند و یا بخشی از پپتید هستند که زمانی حاوی هورمون بوده است.

آن‌ها به‌طور مداوم در مقادیر کم در قلب تولید می‌شوند و وقتی قلب احساس کند که باید سخت‌تر کار کند، در مقدار بیشتری آزاد می‌شود. این مسئله از حبس مایعات و انبساط حجم سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌ها پشتیبانی می کند.

متعاقباً، عضله قلب کشیده شده و سخت کار می‌کند تا خون را در شرایط استراحت طبیعی پمپاژ کند. آزمایشات BNP و NT-proBNP به منظور تشخیص و بررسی نارسایی قلبی، سطح این دو ماده را در خون اندازه گیری می‌کنند. این دو آزمایش نباید با هم استفاده شوند و همپنین جایگزین یکدیگر نمی‌باشند. پزشک باید یکی از این دو آزمایش را برای بیمار تجویز کند.

 توجه به این نکته مهم است که نارسایی قلبی اصطلاحی نادرست است زیرا در این حالت قلب همچنان خون را پمپاژ می‌کند، فقط در انجام این کار مشکل دارد.

اگر پزشک قصد درمان نارسایی قلبی شما را دارد، بسته به شدت بیماری روش‌های مختلفی را در نظر می‌گیرد. BNP در ابتدا پپتید ناتریورتیک مغزی نامیده می شد زیرا اولین بار در بافت مغز یافت شد (همچنین برای تمایزآن از پروتئین مشابه ساخته شده در دهلیزها یا بخش‌های فوقانی قلب که ANP نامیده می‌شود).

 BNP در واقع توسط سلول‌های بطن چپ قلب تولید می‌شود. بطن چپ محفظه اصلی پمپاژ قلب است و وظیفه ارسال اکسیژن خون از ریه‌ها به سایر قسمت‌های بدن را بر عهده دارد. این امر با حجم و فشار خون و فعالیت‌هایی که قلب باید در پمپاژ خون در بدن انجام دهد همراه است.

مقادیر کمی از پروتئین پیش ساز، pro-BNP، به طور مداوم توسط قلب تولید می‌شود. سپس Pro-BNP توسط آنزیمی به نام کورین به دو بخش تقسیم می‌شود تا هورمون فعال BNP و یک قطعه غیرفعال، NT-proBNP را در خون آزاد کند.

 هنگامی که بطن چپ قلب در پمپاژ مقدار کافی خون به بدن مشکل دارد، غلظت BNP و NTproBNP تولید شده می‌تواند به طور قابل توجهی افزایش یابد. این ممکن است در بسیاری از بیماری‌هایی که قلب و سیستم گردش خون را تحت تأثیر قرار می‌دهند، رخ دهد. افزایش BNP یا NT-proBNP در گردش خون،  ظرفیت کاهش یافته برای تحویل خون اکسیژن دار را به بدن نشان می‌دهد.