بیلی روبین یک رنگدانه زرد نارنجی است، یک ماده زائد که در درجه اول با تجزیه طبیعی "هم" تولید می‌شود. "هم" جزئی از ملکول هموگلوبین است که در گلبول‌های قرمز خون یافت می‌شود.

بیلی روبین در نهایت توسط کبد تجزیه می‌شود تا بتوان آن را از بدن خارج کرد. این آزمایش میزان بیلی روبین در خون را بررسی می‌کند تا عملکرد کبد فرد را ارزیابی کند یا به تشخیص کم‌خونی ناشی از تخریب (کم‌خونی همولیتیک) کمک کند.

گلبول‌های قرمز موجود در گردش خون به طور معمول پس از حدود 120 روز تخریب می‌شود. بیلی روبین با تجزیه و بازیافت گلبول‌های قرمز پیر در کبد ایجاد می‌شود.

دو نوع بیلی روبین را می‌توان تست های آزمایشگاهی اندازه‌گیری یا تخمین زد:

•  بیلی روبین غیر کونژوگه هنگامی تشکیل می‌شود که "هم" از ملکول هموگلوبین آزاد می‌شود. توسط پروتئین‌ها به کبد منتقل می‌شود. در کبد، قندها به بیلی روبین متصل می‌شوند (کونژوگه) و بیلی روبین کونژوگه تشکیل می‌شود.
• بیلی روبین کونژوگه وارد صفرا می‌شود و از کبد به روده کوچک منتقل می‌شود و در آنجا توسط باکتری‌ها مراحل بعدی تجزیه را طی کرده و در نهایت از طریق مدفوع دفع می‌شود. بنابراین، محصولات تجزیه بیلی روبین، رنگ قهوه‌ای مشخص در مدفوع  را باعث می‌شوند. به طور معمول، سطح بیلی روبین کونژوگه در خون بسیار کم است.
•  آزمایش بیلی روبین در پنل متابولیک جامع (CMP) و پنل کبدی گنجانده شده است که اغلب به عنوان غربالگری سلامت عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرند. 

• معمولاً، یک آزمایش اولیه سطح بیلی روبین توتال را اندازه‌گیری می‌کند (بیلی روبین غیر کونژوگه بعلاوه بیلی روبین متصل شده).
•  اگر سطح بیلی روبین توتال افزایش یابد، آزمایشگاه می تواند از آزمایش دوم برای تشخیص اشکال محلول در آب بیلی روبین، به نام بیلی روبین "مستقیم" استفاده کند. آزمایش بیلی روبین مستقیم تخمینی از مقدار بیلی روبین کونژوگه موجود را ارائه می‌دهد.

كم كردن سطح بیلی روبین مستقیم از سطح بیلی روبین توتال به تخمین سطح "غیر مستقیم" بیلی روبین غیر كونژوگه كمك می‌كند.

مقدار کمی (تقریباً ۲۵۰ تا ۳۵۰ میلی‌گرم یا حدود ۴ میلی‌گرم در هر کیلوگرم وزن بدن) بیلی روبین روزانه در یک بزرگسال سالم و طبیعی تولید می‌شود. بیشتر بیلی روبین (۷۰ تا ۹۰ درصد) از طریق RBC های آسیب دیده یا تخریب شده تولید می‌شوند و مقدار باقیمانده از مغز استخوان یا کبد است.

به طور معمول، مقدار کمی بیلی روبین غیر کونژوگه در خون آزاد می‌شود، اما تقریباً هیچ بیلی روبین کونژوگه وجود ندارد. اگر سطح بیلی روبین در خون افزایش یابد، ممکن است فرد با زردی پوست و یا سفیدی چشم زرد شود.

نتایج آزمایش بیلی روبین می‌تواند در مورد شرایطی که ممکن است وجود داشته باشد، به پزشک اطلاعات مناسبی بدهد. (برای جزئیات بیشتر، در بخش "سوالات متداول" به "نتیجه آزمایش چه چیزی را نشان می‌دهد؟" مراجعه کنید.)