آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید
اسامی مترادف
نام‌های رسمی
چرا آزمایش انجام می شود؟
- برای کمک به بررسی وجود لخته‌های خون یا PTT طولانی‌مدت غیرمنتظره (زمان نسبی ترومبوپلاستین)، خصوصاً اگر سقط مکرر داشته‌اید.
- به‌عنوان بخشی از ارزیابی سندرم آنتی فسفولیپید (APS)
- گاهی اوقات برای کمک به تشخیص یا ارزیابی یک اختلال خود ایمنی
چه زمانی باید آزمایش انجام شود؟
- هنگامی‌که شما یک آزمایش PTT طولانی مدت دارید.
- وقتی دچار لخته شدن خون مکرر غیرقابل توضیح شده‌اید.
- هنگامی‌که سقط مکرر داشته‌اید، به‌خصوص در سه‌ماهه دوم و سوم
نمونه مورد نیاز
نمونه خون که از ورید بازو گرفته شده است.
آیا برای انجام این تست به آمادگی خاصی نیاز است؟
خیر.
شرح آزمایش
آنتی‌بادی‌های آنتی فسفولیپید گروهی از پروتئین‌های ایمنی بدن (آنتی‌بادی‌ها) هستند که بدن به‌اشتباه علیه خودش در پاسخ خود ایمنی به فسفولیپیدها تولید می‌کند. آزمایش‌ها می‌توانند این اتوآنتی بادی‌های متصل به فسفولیپیدها را تشخیص دهند و به روشی که به‌خوبی درک نشده، خطر بیش‌ازحد لخته شدن خون را افزایش می‌دهد.
چندین آزمایش در دسترس است، ازجمله:
- آنتی‌بادی‌های کاردیولیپین (آنتی‌بادی‌های ضد کاردیولیپین)
- سنجش‌های ضد انعقادی لوپوس (یا آزمایش بازدارنده لوپوس)، این‌ها شامل زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده (aPTT)، dRVVT (سم افعی راسل رقیق شده)، زمان لخته شدن کائولن (یا سیلیکا) و آزمایش‌های مخلوط PTT است.
- آنتی‌بادی‌های بتا-2 گلیکوپروتئین 1
فسفولیپیدها اجزای ساختاری غشاهای سلولی هستند و نقش مهمی در لخته شدن خون دارند. فسفولیپدها علاوه بر عوامل مختلف انعقادی (کوفاکتورهای انعقادی) برای عملکرد پلاکت‌ها نیز مهم هستند. وقتی آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید تولید می‌شوند، در روند لخته شدن اختلال ایجاد می‌کنند. آن‌ها خطر ابتلای فرد به ایجاد مکرر لخته خون بی‌مورد (ترومبوز) در عروق و رگ‌ها را افزایش می‌دهند که می‌تواند منجر به سکته مغزی، حملات قلبی و یا سقط جنین شود.
آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید همچنین با کاهش تعداد پلاکت‌ها (ترومبوسیتوپنی) و خطر سقط مکرر (به‌خصوص در سه‌ماهه دوم و سوم)، زایمان زودرس و پره اکلامپسی همراه هستند.
یک یا چند آنتی‌بادی ضد فسفولیپید در بیماری‌های مختلف شناسایی شده‌اند. برخی از نمونه‌ها عبارت‌اند از:
۱. اختلالات خود ایمنی
- لوپوس
- روماتیسم مفصلی
- اسکلروز سیستمیک
۲. عفونت‌ها
- اچ آی وی
- مونونوکلئوز
- سرخجه
۳. سرطان‌ها
- تومورهای توپر (روده بزرگ، ریه و غیره)
- لوسمی‌ها
- لنفوم‌ها
۴. استفاده از داروهای خاص
- پروکائین آمید
- فنوتیازین‌ها
- داروی خوراکی پیشگیری از بارداری
وجود آنتی‌بادی‌های فسفولیپید در برخی موارد ممکن است موقتی باشد و در برخی از افراد که هیچ بیماری قابل‌تشخیصی ندارند شناسایی شده است.
سندرم آنتی فسفولیپید (APS) که سندرم هیوز نیز نامیده می‌شود، گروهی از علائم و نشانه‌های شناخته‌شده است که شامل تشکیل لخته خون، سقط جنین، کمبود پلاکت (ترومبوسیتوپنی) و وجود یک یا چند آنتی‌بادی ضد فسفولیپید است. APS می‌تواند اولیه باشد و هیچ اختلال خود ایمنی زمینه‌ای نداشته باشد یا ثانویه باشد و با اختلال خود ایمنی تشخیص داده شود.
معیارهای اساسی چهاردهمین کنگره بین‌المللی آنتی‌بادی‌های علیه فسفولیپید برای شناسایی APS نیاز به آزمایش آنتی‌بادی‌های کاردیولیپین، ضد انعقاد لوپوس و آنتی‌بادی‌های بتا-2 گلیکوپروتئین زمانی که یکی از دو مشکل بالینی، لخته شدن خون (ترومبوز) یا عوارض بارداری وجود داشته باشد، دارد.