حساسیت اصطلاحی است که در مورد میکروب‌هایی (شامل باکتری‌ها و قارچ‌ها)  به‌کار می‌رود که قادر به رشد در حضور یک یا چند داروی آنتی میکروبیال نیستند. آزمایش حساسیت روی باکتری‌ها یا قارچ‌های عامل ایجاد عفونت در یک فرد بعد از کشت نمونه انجام می‌شود. آزمایش برای تعیین  پتانسیل اثربخشی آنتی بیوتیک‌های خاص بر روی باکتری‌ها و یا تعیین اینکه آیا باکتری‌ها نسبت به آنتی بیوتیک‌های خاصی مقاومت پیدا کرده‌اند، استفاده می‌شود. نتایج این آزمایش می‌تواند برای کمک به انتخاب موثرترین دارو برای درمان عفونت استفاده شود.

باکتری‌ها و قارچ‌ها توانایی ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌ها و داروهای ضد قارچ را در هر زمان دارند. این به این معنی است که آنتی بیوتیک‌هایی که یک بار برای از بین بردن یا جلوگیری از رشد آن‌ها استفاده شده است، ممکن است دیگر موثر نباشند. (برای اطلاعات بیشتر در مورد کشت‌ها، به تست‌های اختصاصی کشت خون، کشت ادرار، کشت زخم، اسمیر و کشت باسیل اسید فست، آزمایشات قارچ ماجعه کنید.)

گرچه ویروس‌ها نیز جزو میکروب هستند، اما آزمایش مقاومت آن‌ها در برابر داروهای ضد ویروسی به دفعات کمتر و با روش‌های مختلف آزمایش انجام می‌شود. این مقاله محدود به بحث در مورد تست حساسیت باکتریایی و قارچی است.

در طی فرایند کشت، عوامل بیماری‌زا (پاتوژن) جدا می‌شوند (از سایر میکروب‌های موجود جدا می‌شوند). هر پاتوژن، در صورت وجود، با استفاده از آزمایش‌های بیوشیمیایی، آنزیمی یا مولکولی شناسایی می‌شود. پس از شناسایی عوامل بیماری‌زا، می‌توان تعیین کرد که آیا آزمایش حساسیت مورد نیاز است یا خیر. آزمایش حساسیت بر روی هر نوع پاتوژنی انجام نمی‌شود. برخی از آن‌ها به درمان‌های استاندارد ثابت پاسخ می‌دهند. به عنوان مثال، گلودرد استرپتوکوکی، عفونت ناشی از استرپتوکوک پیوژنز (یا استرپتوکوک گروه A)، می‌تواند با آمپی سیلین درمان شود و به آزمایش تعیین حساسیت به این دسته از آنتی بیوتیک‌ها نیاز ندارد.

آزمایش حساسیت بر روی هر نوع باکتری یا قارچ انجام می‌شود که ممکن است مربوط به درمان فرد باشد و حساسیت آن به درمان مشخص نباشد. هر پاتوژن به صورت جداگانه آزمایش می‌شود تا توانایی مواد ضد میکروبی را در جلوگیری از رشد آن تعیین کند. این می‌تواند به طور مستقیم با جمع آوری پاتوژن و آنتی بیوتیک در یک محیط برای رشد میکروب، مانند محیط‌های مغذی در یک لوله آزمایش یا پتری دیش، برای مشاهده اثر آنتی بیوتیک بر رشد باکتری‌ها اندازه گیری شود. مقاومت همچنین می‌تواند با تشخیص ژنی که شناخته شده است و باعث ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌های خاص می‌شود، تعیین شود.