آنتی بادی ضد دو رشته (anti-dsDNA) DNA یک آنتی بادی از گروه اتوآنتی بادی‌هائی به نام آنتی بادی‌های ضد هسته (ANA) است. به طور معمول، آنتی بادی‌ها در برابر عفونت محافظت می‌کنند، اما اتوآنتی بادی‌ها هنگامی تولید می‌شوند که سیستم ایمنی بدن نتواند به اندازه کافی بین سلول‌ها یا آنتی ژن‌های "خودی" و "غیر خودی" تفاوت بگذارد. بنابراین آن‌ها به اشتباه به سلول‌های سالم بدن حمله کرده و باعث آسیب به بافت و اندام می‌شوند. Anti-dsDNA به طور خاص مواد ژنتیکی (DNA) موجود در هسته سلول را هدف قرار می‌دهد، از این رو "anti-dsDNA" نامیده می‌شود. آزمایش anti-dsDNA وجود این آنتی بادی‌ها را در خون مشخص می‌کند.

در حالی که anti-dsDNA ممکن است در برخی اختلالات یا بیماری‌ها در مقادیر کم وجود داشته باشد، اما در درجه اول با بیماری لوپوس ارتباط دارد. لوپوس نوعی اختلال خودایمنی التهابی مزمن است که می‌تواند بر روی بافت‌ها و یا اندام‌های مختلف بدن مانند کلیه‌ها، مفاصل، رگ‌های خونی، پوست، قلب، ریه‌ها و مغز تأثیر بگذارد. تست ضد dsDNA، همراه با سایر آزمایش‌های آنتی بادی، ممکن است برای کمک به  تشخیص لوپوس و تمایز  آن از سایر اختلالات خود ایمنی استفاده شود.

یک عارضه جدی لوپوس، نفریت لوپوس است، اختلالی که با التهاب کلیه مشخص می‌شود و می‌تواند منجر به حضور پروتئین در ادرار، فشار خون بالا و نارسایی کلیه شود. وقتی آنتی بادی‌ها به آنتی ژن‌هایی که در کلیه‌ها رسوب کرده‌اند متصل می‌شوند این حالت اتفاق می‌افتد. در ارزیابی فرد مبتلا به نفریت لوپوس، سطح بالایی (تیتر) از anti-dsDNA عموماً با التهاب مداوم و آسیب کلیه‌ها همراه است.