آلفا فتوپروتئین (AFP) پروتئینی است که اساسا توسط کبد در نوزاد در حال رشد (جنین) تولید می‌شود. سطح AFP به‌طور معمول هنگام تولد نوزاد بالا است و سپس به سرعت کاهش می‌یابد. جدا از مسئله‌ی حاملگی و تولد، آسیب کبدی و برخی سرطان‌ها می‌توانند سطح AFP را به میزان قابل توجهی افزایش دهند. این آزمایش میزان AFP را در خون شما اندازه‌گیری می‌کند.

هر زمان که سلول‌های کبدی بازسازی می‌شوند، آلفا فتوپروتئین تولید می‌شود. در بیماری‌های مزمن کبدی مانند هپاتیت و سیروز، ممکن است AFP به‌طور مزمن افزایش یابد. غلظت‌های بسیار بالای AFP ممکن است توسط تومورهای خاصی تولید شود. این ویژگی، تست AFP را به عنوان نشانگر تومور، مفید جلوه می‌دهد. افزایش مقادیر AFP در بسیاری از افراد مبتلا به شایع‌ترین نوع سرطان کبد به نام کارسینوم سلول‌های کبدی (کارسینومای هپاتوسلولار) و در یک نوع نادر از سرطان کبد به نام هپاتوبلاستوما که در اطفال بیشتر دیده می‌شود رخ می‌دهد. همچنین این افزایش در برخی از افراد مبتلا به سرطان بیضه یا تخمدان نیز دیده می‌شود.

آلفا فتوپروتئین به چندین شکل مختلف وجود دارد. تست AFP استاندارد برای AFP کل است ( آزمایشی که تمام فرم‌های AFP را باهم اندازه می‌گیرد). تست اولیه AFP در ایالات متحده و نیز در بسیاری از کشورهای دیگر انجام می‌گیرد.

یکی از فرم‌هایL3 ،  AFP نام دارد. تست %AFP-L3 یک آزمایش نسبتا جدید است که مقدار AFP-L3 را با مقدار کل AFP مقایسه می کند. افزایش درصد L3 با افزایش خطر ابتلا به سرطان هپاتوسلولار در آینده نزدیک همراه است و در واقع پیش آگهی ضعیف تری دارد، زیرا سرطان‌های مرتبط با L3 تمایل بیشتری برای تهاجمی‌تر شدن دارند.

در بین افرادی که AFP توتال پایین دارند، درصد AFP-L3 می‌تواند در افراد مبتلا به سرطان سلول‌های کبدی بیشتر از افراد مبتلا به بیماری‌های خوش خیم کبدی باشد. نشانگرهای توموری از جمله AFP و AFP-L3 علاوه بر سونوگرافی برای نظارت بر کارسینوم سلول‌های کبدی در ژاپن استفاده می‌شود. این شیوه متفاوت از آن است که در ایالات متحده و اروپا وجود دارد اما این دو آزمایش گاهی توسط پزشکان در ایالات متحده نیز درخواست می‌شود.