استامینوفن یکی از رایج‌ترین تسکین دهنده‌های درد (مسکن‌ها) و تب برها است که بدون نیاز به نسخه پزشک در دسترس است. به طور کلی به عنوان داروی بی‌خطر در نظر گرفته می‌شود. با این حال شایع‌ترین علت هپاتیت سمی در آمریکای شمالی و اروپا و یکی از شایع‌ترین مسمومیت‌ها در اثر اضافه مصرف تصادفی یا عمدی است.

استامینوفن پس از ورود به بدن، مانند بسیاری از داروهای دیگر در کبد تبدیل به مواد بی ضرر شده و از راه ادرار خارج می‌شود. با این حال حدود ۵ تا ۱۰ درصد از استامینوفن جذب شده، به یک محصول جانبی سمی و بسیار واکنش پذیر تبدیل می‌شود. خوشبختانه کبد یک آنتی اکسیدان به نام گلوتاتیون می‌سازد که به محصول جانبی متصل می‌شود و اثرات سمی آن را به حداقل می‌رساند. هنگامی که مقدار زیادی استامینوفن بلعیده شود، کبد دیگر قادر به تولید مقادیر کافی گلوتاتیونِ محافظ نیست. در نتیجه محصول جانبی سمی در کبد جمع شده و در صورت عدم درمان به موقع، ممکن است باعث آسیب شدید کبد شود. به‌همین دلیل اگر به‌درستی مصرف نشود، می‌تواند مضر یا حتی کشنده باشد و اگر توجه دقیق به نحوه مصرف آن نشود، کودکان در معرض خطر جدی هستند. اغلب مردم نمی‌دانند که استامینوفن یکی از مواد تشکیل دهنده بسیاری از داروهای ترکیبی مانند داروهای سرماخوردگی و آنفولانزا است. اگر انواع متعددی از این داروها با هم مصرف شوند، ممکن است سطح استامینوفن در خون از حد ایمن فراتر رود.

استامینوفن در مقادیر (دوزهای) مختلف و نیز به چندین شکل دارویی از جمله قرص، کپسول و مایع ساخته شده و در دسترس هستند. برای بزرگسالان حداکثر حد معمول روزانه استامینوفن ۴۰۰۰ میلی گرم (mg) است. مصرف بیش از ۴۰۰۰ میلی گرم در یک دوره ۲۴ ساعته دوز بیش از حد در نظر گرفته می‌شود، در حالی که مصرف بیش از ۷۰۰۰ میلی گرم می‌تواند منجر به یک واکنش شدید گردد، مگر اینکه به موقع درمان شود.

برای کودکان، مقدار مصرف بیش از حد به سن و وزن آن‌ها بستگی دارد.

(برای اطلاعات بیشتر در این باره، به‌صفحه استامینوفن و کودکان در سایت MayoClinic مراجعه کنید: چرا دوز مهم است.)

اگر در مورد اینکه فردی بیش از حد استامینوفن مصرف کرده است، مطمئن و یا مشکوک هستیم توصیه می‌شود فرد را به اورژانس برسانید. اگر پزشک تشخیص دهد که دوز بیش از حد مصرف شده است، درمان را شروع می‌کند که ممکن است شامل یک پادزهر، N-استیل سیستئین (NAC) باشد که می‌تواند میزان آسیب کبد را به حداقل برساند، به خصوص اگر در طی ۸ تا ۱۲ ساعت پس از اضافه مصرف، تجویز شود.  تجویز NAC در این بازه زمانی ایده‌آل است، اما  در صورتی که بیش از ۱۲ساعت پس از مصرف بخواهد درمان انجام شود، لازم است که پادزهر دریافت شود.

در ایالات متحده تا همین اواخر، NAC برای افرادی که بیش از ۲۴ ساعت پس از مصرف استامینوفن به مراکز خدمات بهداشتی مراجعه می‌کنند، به‌عنوان پادزهر استاندارد مد نظر نبوده، با این حال داده‌های مطالعاتی که در انگلستان انجام شد نشان می‌دهد که NAC برای نارسایی کبدی ناشی از استامینوفن که بیش از ۲۴ ساعت از مصرف آن گذشته، می‌تواند مفید باشد.