امروزه چندین آزمایش مختلف برای ارزیابی عملکرد فاکتور فون ویلبراند وجود دارد.

سنجش کوفاکتور ریستوستین (ristocetin cofactor assay) روش اولیه برای اندازه‌گیری فعالیت فاکتور فون ویلبراند برای چندین دهه بوده است. که در حال حاضر اغلب با استفاده از روش‌های مختلف با آزمون‌های دیگری جایگزین می‌شود. دلیل این امر، پیچیدگی و دقت پایین کوفاکتور ریستوستین است.

در حال حاضر هیچ سنجش غالبی برای آزمایش فاکتور فون ویلبراند وجود ندارد. کوفاکتور ریستوستین نامی است که به آزمایش داده شده است زیرا ریستوستین معرف اصلی در این آزمایش است.

با استفاده از پلاکت‌های تثبیت‌شده با فرمالین، سرعت تجمع پلاکت‌ها پس از افزودن ریستوستین به نمونه اندازه‌گیری می‌شود تا عملکرد فاکتور فون ویلبراند بصورت کمی مورد ارزیابی قرار گیرد.

لازم به ذکر است که تجمع پلاکتی نیست که به فعالیت فاکتور فون ویلبراند مربوط می‌شود. بلکه، سرعت تجمع پلاکت‌ها است که از شیب خط در ردیابی تجمع پلاکتی تعیین می‌شود.