این آزمایش‌ها می‌توانند وجود یک آنتی‌ژن خاص یا یک آنتی‌بادی برای یک آنتی‌ژن خاص را در یک نمونه نشان دهند.

نمونه بیمار روی یک لام شیشه‌‌ای قرار می‌گیرد.

در آزمایش ایمونوفلورسانس مستقیم، وجود آنتی‌ژن در نمونه بررسی می‌شود. ابتدا یک آنتی‌بادی حساس به آنتی‌ژن مورد نظر با ماده فلورسنت نشاندار می‌شود. سپس روی لام شیشه‌ای که حاوی نمونه بیمار است، قرار داده می‌شود. پدیده فلورسانس وجود آنتی‌ژن مورد نظر را نشان می‌دهد.

در آزمایش غیر مستقیم، آنتی‌بادی علیه آنتی‌ژن مورد نظر شناسایی می‌شود. برای انجام این سنجش، یک آنتی‌بادی به طور اختصاصی آنتی‌ژن مورد نظر را تشخیص می‌دهد، روی لام شیشه ای قرار می‌گیرد و به آنتی‌ژن مربوطه می چسبد. سپس، یک آنتی‌بادی ضد IgG  انسانی نشان دار شده با ماده فلورسنت به لام شیشه‌ای اضافه می‌شود. آنتی‌بادی دوم آنتی بادی‌هایی را در نمونه بیمار شناسایی می‌کند که به آنتی‌ژن مورد نظر متصل شده‌اند.