این آزمایش که در واقع یک PT یا PTT اصلاح شده است، برای اندازه‌گیری مقدار یک فاکتور انعقادی منفرد انجام می‌شود.

پلاسمای بیمار با یک پلاسمای دیگر که در یک فاکتور خاصی کمبود دارد، مخلوط می‌شود.  به این ترتیب پلاسمای بیمار تنها منبع فاکتور انعقادی است که در نمونه وجود دارد.

سنجش فاکتور انعقاد بر اساس PT (افزودن ترومبوپلاستین و کلسیم) برای فاکتورهای II، V، VII و X است.

سنجش فاکتور انعقاد بر اساس PTT (افزودن ترومبوپلاستین نسبی، فعال کننده آبشار انعقاد و کلسیم) برای فاکتورهای VIII، IX، XI و XII. است.