این مایت‌ها عموما به رنگ سفید یا خاکستری هستند که بعد از تغذیه از خون به رنگ تیره یا قرمز درمی‌آیند.

از مهم‌ترین مایت‌های طیور هستند و به صورت مستقیم و غیر مستقیم موجب آسیب در آن‌ها می‌شوند، به عنوان ناقل بیماری‌هایی مانند سالمونلوزیس و اسپیروکتوزیس پرندگان عمل می‌کنند.

در انسان موجب درماتیت و ضایعات پوستی می‌شوند. نر به طول ۶۰۰ و به عرض ۳۲۰ میکرون و ماده به طول ۱ تا ۱/۵ میلی‌متر می‌باشد. بدن بیضی و یا گلابی شکل است. غالباً جوجه‌های مرغ و کبوتر مورد حمله این انگل واقع می‌شوند. در انسان، نیش انگل تولید خارش بسیار شدیدی کرده و گاهی تولید جراحات اگزمایی شکل می‌نماید. معمولاً اشخاصی که با مرغ‌ها سرو کار دارند بیشتر در معرض گزش این آکارین واقع می‌شوند.