آسپرژیلوس گلوکوس:

ساختمان ظاهری: این قارچ رشد متوسطی دارد و در مدت یک هفته تا ده روز نیمی از سطح محیط کشت را فرا می‌گیرد. کلنی آن متراکم، صاف، مخملی و در بعضی سویه‌ها کلنی بصورت پیچ خورده و برآمده رنگ آن زرد، زرد مایل به سبز، یا سبز خاکستری و پشت کلنی سبز متمایل به زرد است. در کشت‌های کهنه پری تشیا بصورت دانه‌های زرد رنگ و بسیار کوچکی ایجاد می‌شود که اجتماع آن‌ها با چشم قابل مشاهده است. با کشت‌های مکرر به تدریج تعداد کلیستوتشیا کاهش می‌یابد.
ساختمان میکروسکوپی: کونیدیوفور کوتاه است (300 - 100 میکرون) و قطر آن به 3-8 میکرون می‌رسد ضخامت آن از می‌سلیوم بیشتر و دیواره آن ضخیم و صاف است. دیواره عرضی ندارد و در انتها به وزیکول گنبدی شکل به قطر 20  میکرون ختم می‌شود. وزیکول در تمام سطح بارور است و فیالیدها و رشته‌های کونیدی آنرا احاطه کرده‌اند. روی وزیکول یک ردیف فیالید قمقمه‌ای به ابعاد 3-4×6-8 میکرون قراردارد که رشته‌های کوتاهی از کونیدی‌های کروی یا بیضی خاردار نامتقارن روی آن‌ها قرار دارد.