آبسیدیا:

منظره کلنی: کلنی دارای رشد سریع می‌باشد و کلنی‌های سفید کرکی تا پشمی ایجاد می‌کند که رنگ آن خاکستری یا قهوه‌ای است.
ساختمان میکروسکوپی: دارای هیف‌های فاقد دیواره عرضی بوده اسپورانژیوفورهای بلند و شفاف تا خاکستری روشن آن‌ها معمولا در گروه‌های 5-2 تائی از استولون‌های طولی مشتق می‌شوند (برخلاف رایزوپوس که اسپورانژیوفور مستقیما در محل گره ایجاد می‌شود). اسپورانژیوم 20 تا 35 میکرون قطر دارد. اسپورانژیوم‌های قطره اشکی یا گلابی شکل، شفاف و دربعضی گونه‌ها به اندازه 10 تا 70 میکرون و واجد تعداد فراوان آندوسپورگرد یا بیضی و با دیواره صاف هستند.

پیتیوم اینسیدیوزوم:

ساختمان ظاهری: در روی محیط کشت سفید تا کرم، مسطح و اغلب غوطه‌ور رشد می‌کند.
ساختمان میکروسکوپی: هیف‌ها دارای دیواره‌های پراکنده است. عرض آن 4-6 میکرومتراست و شاخه‌های نامرتب دارد.

رایزوپوس:

ساختمان ظاهری: کلنی رشد سریعی دارد. رنگ سطح کلنی خاکستری و یا قهوه‌ای و پشت آن بی‌رنگ است. مثل موکور واجد میسلیوم‌های هوایی فراوان می‌باشد. کلنی این قارچ پنبه‌ای و سفید رنگ بوده ولی در طول رشد، خاکستری و پشمی یا قهوه‌ای می‌شود. ساختمان ظاهری آن شبیه موکوراست ولی از نظر میکروسکوپی اختلاف دارند.
ساختمان میکروسکوپی: میسلیوم آن شفاف، منشعب و فاقد تیغه‌های میانی است. میسلیوم‌ها بر دو نوعند. یکی میسلیوم تغذیه‌ای که در داخل محیط کشت فرو می‌رود و دیگری میسلیوم‌های هوایی که از آن رشته‌های کمانی شکل بنام استولون خارج می‌شود و درانتهای خود به قسمت پهن‌تر و گره مانندی (node) منتهی می‌شود که از یک طرف این گره‌ها یک دسته ساختمان میسلیوم قهوه‌ای رنگ بنام ریشک (rhizoid) با انشعابات متعدد را بوجود می‌آورند و در سمت دیگر آن اسپورانژیوفور به شکل دستجات 2-4 تایی قرار می‌گیرد. ریشک‌ها باعث چسبندگی استولون به محیط کشت یا جدار شیشه می‌شوند. دیواره اسپورانژیوفور صاف، بسیار طویل و عریض بوده  به ابعاد 400-500×24-42 میکرون می‌باشد و بصورت منشعب نیست و در راس خود به یک ناحیه کروی شکل بنام (columella) کلوملا ختم می‌شود که دور آنرا اسپورانژیوم  احاطه می‌کند. اسپورانژیوم  کروی یا تقریبا کروی شکل است و واجد قسمت قاعده‌ای پهن‌تر با جداره‌ای نازک و غیر‌منطبق به اندازه 100-350 میکرون که در ابتدا سفید رنگ و بعد از رسیدن، آبی سیاه رنگ می‌شود. اسپورانژیوسپور بیضی کشیده، کم رنگ یا قهوه‌ای رنگ با جدار صاف یا کمی مخطط و یا خاردار است که 9-12×7-8 میکرون اندازه دارد. 

رایزوموکور: قارچ زایگومیست آلرژی زائی می‌باشد. باعث موکورمایکوزیس در افرادی‌که سیستم ایمنی ضعیفی دارند می‌شود.

سیرسینلا: می‌سلیوم بسیار منشعب و در ابتدا سنوسیتیک است ولی بعدا تیغه‌های میانی در آن پیدا می‌شود. اسپورانژیوفور بالا آمده و در اطراف آن انشعاباتی وجود دارد. انتهای اسپورانژیوفور به رشد خود بطور غیر مشخصی ادامه می‌دهد و به اسپورانژیوم ختم نمی‌شود. اسپورانژیوم‌ها بصورت انشعابات جانبی بطور انفرادی یا به صورت حلقه و پیچ دیده می‌شوند و نسبت به محور اصلی میسیلیوم به طرف پایین یا داخل انحناء پیدا می‌کنند.
اسپورانژیوم محتوی تعداد زیادی اسپورهای کروی، پوسته‌دار با کریستال‌های اگسالات کلسیم است و نیز کولارت شکسته شده و نا منظمی دارد. کولوملا بزرگ است و در قاعده‌اش هلالی شکل می‌باشد.

سین سفالاستروم: کلنی آن دارای رشد سریعی بوده بطوریکه در مدت 4 روز تمام سطح محیط کشت را می‌پوشاند. قوام کلنی کرکی و رنگ آن در ابتدا سفید و سپس با بلوغ مرواسپورانژیاها بتدریج خاکستری روشن می‌شود. پشت کلنی بی‌رنگ بوده و ساختمان میکروسکوپی آن از میسلیوم‌های شفاف، منشعب و بدون تیغه میانی تشکیل یافته است. در میسلیوم‌های قدیمی امکان مشاهده تیغه‌های عرضی و البته بصورت نامنظم وجود دارد. اسپورانژیوفور این قارچ در گونه‌های مختلف آن ممکن است کوتاه و یا کشیده بوده و از میسلیوم‌های رویشی منشاء می‌گیرد. اسپورانژیوفور دارای انشعابات نامنظم بوده و در انتها به وزیکول گرد یا بیضی شکلی به نام اسپورانژیوم منتهی می‌شود که بر روی ان مرواسپورانژیاهای لوله‌ای یا انگشت مانند بلندی بصورت شعاعی قرار می‌گیرند. در داخل اسپورانژیاها یک ردیف اسپورانژیوسپورگرد، بیضی یا استوانه‌ای شکل مشاهده می‌شود. به دلیل شباهت کلنی و منظره میکروسکوپی سین سفالاستروم با آسپرجیلوس نیجر، این دو براحتی با یکدیگر اشتباه می‌شوند، در اینگونه موارد توجه به فقدان تیغه میانی در میسلیوم‌های سین سفالاستروم و نیز مشاهده مرواسپورانژیاها که در درون خود واجد اسپورهستند به تشخیص کمک می‌کند.

کانینگهاملا: از قارچ‌های زیگومیستی می‌باشد. در میزبانان مستعد از نظر سیستم ایمنی می‌تواند عفونت‌های منتشره و ریوی ایجاد نماید. می سلیوم‌های سفید، کرکی، به قطر 6-3 میکرون و سنوسیتیک دارد و بتدریج تیغه میانی در آنها ظاهرمی‌شود. گاهی اوقات ریزوئیدهای اولیه‌ای درآن (داخل سوسبترا) پیدا می‌شود. اسپورانژیوفورها دارای انشعابات مستقیم هستند و در انتهایشان به یک سر کروی شکل متورم که توسط زائده‌های خار مانند پوشیده شده ختم می‌شوند. این زوائد محل یا نقطه تماس و اتصال اسپورانژیولا می‌باشند. دیواره اسپورانژیول‌ها اغلب بوسیله کریستال‌ها پوشیده شده است. اغلب کلامیدوکونیدیایی صاف دیده می‌شود. کونیدیای غیرجنسی، شفاف بوده و بطور انفرادی بر روی وزیکول‌های صاف که بر روی کونید یوفورهای ساده یا منشعب قرار گرفته است پدید می‌آیند. در بعضی از گونه‌ها مانند C.echinulate و C.elegans کونیدی خاردار می‌باشد ولی در سایر گونه‌ها کونیدیا صاف است. 

کونیدیوبولوس: رشد کلنی درهر دو درجه حرارت 25و37 درجه سانتی‌گراد سریع است. از ویژگی‌های تشخیصی این قارچ درنمای میکروسکوپی وجود اسپورانژیولا است. اسپورانژیولا در واقع سلول منفردی است که مانند یک کونیدی بزرگ به قطر 25الی45 میکرون در انتهای اسپورانژیوفور ایجاد می‌شود.

موکور: بعضی از گونه‌های این جنس نظیر موکور راموسیسیموزوس (M.ramosissimosus)، سیرسینه لوئیدس (M.cricinelloides)، ایندیکوس (M.idicus) و راسموسوس (M.racemosus) قادرند در افراد مستعدی چون مبتلایان به کتواسیدوز دیابتی، بیماری‌های متعدد ریوی، جلدی، مغزی و به طور کلی احشائی ایجاد کنند. همچنین اسپورهای این دسته از قارچ‌ها آلرژن بوده و درصورت وجود زمینه مستعد، توانائی ایجاد حساسیت در انسان را دارا می‌باشند.  

موکور سیرسینلوئیدس: کلنی آن دارای رشد سریع و به رنگ خاکستری دودی و به ارتفاع تا 2 سانتی‌متر می‌رسد. پشت کلنی زرد یا کرم رنگ و دارای بوی معطر می‌باشد. اسپورانژیوسپورها دو نوع هستند، یک نوع طویل که اسپورانژیوم بزرگ، قهوه‌ای رنگ، پراز اسپور ایجاد می‌نماید و شاخه شاخه می‌شود و در نوع دوم که اسپورانژیوفورها کوتاه بوده و اسپورانژیوم کوچک به اندازه تقریبی 25 میکرون از آن خارج می‌شود.  
اسپورانژیوم‌های بزرگ ابتدا سفید رنگ و سپس قهوه‌ای متمایل به سبز، کروی و به اندازه 40 تا 84 و گاهی تا 108 میکرون بوده و اغلب آن‌ها دارای سرهای حبابی شکل مشخصی می‌باشند. اسپورانژیوم‌های کوچک دارای دیواره بی‌رنگ و صاف هستند. کولوملا بی‌رنگ و به اشکال مختلف و به اندازه 35 میکرون می‌باشند. اسپورها کوتاه، بیضی و به اندازه 4 تا 7 میکرون می‌باشد و ممکن است بشکل مخمرهای جوانه زننده دیده شوند. ممکن است تعداد اندکی کلامیدوکونیدیا دارای دیواره ضخیم دیده شوند که معمولا در اسپورانژیوفورها مشاهده می‌گردند. قطر کلامیدوکونیدیا معمولا کمتر از 21 میکرون است. موکور سیرسینلوئیدس زایگوسپور ندارد و در دمای 37 درجه سانتی‌گراد رشد می‌کند.

موکور راموسیسیموزوس: دارای کلنی پرزی و برنگ دارچین یا خاکستری زیتونی رنگ است. این قارچ دارای اسپورانژیوم‌هائی به قطر 15تا70 میکرون می‌باشد. اسپورانژیوم‌ها کوچک و فاقد کولوملا بوده و اسپورها بیضی یا کروی شکل می‌باشند.